Yogdrushti Samucchaya New Edition Part 01 and 02

SR No.: 034350
Original Sutra Author: Haribhadrasuri
Author: Bhagvandas Mehta
Publisher: Mahavir Jain Vidyalay
Publication Year: 2018
Total Pages: 844
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 160 MB

Page 339

દીમાદષ્ટિ : તખ્તલોહ પદ વ્યાસવૃત્તિ, ભાવ અપ્રતિબંધ (273) ઉપરમાં જે અદ્યસંવેદ્ય પદ કહ્યું, તેનાથી ઇતર-બીજું એવું જે વેદસંવેદ્ય પદ છે, તે સ્થિર વગેરે પાછલી ચાર દષ્ટિએમાં હોય છે. અને આ વેદ્યસંવેદ્યપદના પરમ પ્રભાવથી આ દૃષ્ટિવાળો જોગીજન અપાયમાં અથવા પાપમાં તપ્તાહપદ પ્રાયે પ્રવૃત્તિ કરતા જ નથી; અને પૂર્વ કર્મના દેષ કરીને પણ જે ન્યાસવૃત્તિ કવચિત્ કરે, તે તેની તે પાપ પ્રવૃત્તિ, તપ્તાહપદન્યાસ જેવી, એટલે કે તપેલા લેઢા પર મૂકવા જેવી હોય છે. જેમ તપેલા લેઢા પર પગ મૂકતાં તરત જ આંચકો અનુભવાય છે, પણ ત્યાં ઝાઝો વખત સ્થિતિ કરતે નથી, તરત જ આપોઆપ પાછો ખેંચી લેવાય છે, તેમ આ દષ્ટિવાળે મહાત્મા સમ્યગૂ- -- દૃષ્ટિ પુરુષ એટલે બધે પાપભીરુ હોય છે, એટલે બધે પાપથી ડરતો રહે છે, કે કવચિત્ કર્મના અપરાધને લીધે પણ જે જાણતાં-અજાણતાં પણ તેની હિંસાદિ પાપમાં કંઈ પ્રવૃત્તિ થઈ જાય, તો તે તરત એકદમ આંચક અનુભવે છે, પાપમાં તે ઝાઝો વખત ટકતો નથી, ત્યાંથી તે તક્ષણ જ પાછો વળી જાય છે–પ્રતિક્રમી જાય છે. અને તે પ્રવૃત્તિ પણ તે અત્યંત નીરસપણે-અંતરંગ ખેદપણે કરે છે, આત્મભાવથી તે કરતે જ નથી; નિર્વસ પરિણામથી કરતો નથી, પૂર્વ કર્મથી પ્રેરાઈને પરાણે ન છૂટકે કરવી પડે તે કરે છે. આ સમ્યગ્ર દષ્ટિ જીવ કાયપાતી જ + કાયપાતી, પણ હોય છે, કાયાથી જ એનું પતન થાય છે, એટલે કે કાયા માત્રથી જ ચિત્તપાતી નહિં તે કવચિત્ પાપમાં પડે–પાપક્રિયા કરે, પણ તે ચિત્તપાતી તે હેતો જ નથી, ચિત્તથી તેનું કદી પાપમાં પતન થતું જ નથી. કારણ કે તે ભિન્નગ્રંથિ સમ્યગદષ્ટિ પુરુષનું ચિત્ત મોક્ષમાં હોય છે જે શરીર સંસારમાં હોય છે. રિ મ તનુ ." એટલે તેને સર્વ જ ગ-ધર્મ અર્થાદિ સંબંધી વ્યાપાર ગરૂપ જ હોય છે. શ્રી કૃષ્ણાદિકની ક્રિયા ઉદાસીન જેવી હતી. જે જીવને સમ્યત્વ ઉત્પન્ન થાય, તેને સર્વ પ્રકારની સંસારી કિયા રસરહિતપણે થવી સંભવે છે. ઘણું કરી એવી કોઈ પણ કિયા તે જીવની હોતી નથી કે જેથી પરમાર્થને વિષે ભ્રાંતિ થાય; સંસારક્રિયામાં અને જ્યાં સુધી પરમાર્થને વિષે ભ્રાંતિ થાય નહીં ત્યાં સુધી નીરસપણુ બીજી ક્રિયાથી સમ્યક્ત્વને બાધ થાય નહીં. x x x સમ્યગદષ્ટિ જીવ તે સંસારને ભજતો દેખાય છે, તે પૂર્વે નિબંધન કરેલાં + “યતિન પદ્ વોધિસત્ત્વ: પવિતા न चित्तपातिनस्तावदेतदत्रापि युक्तिमत् // भिन्नग्रन्थेस्तु यत्प्रायो मोक्षे चित्तं भवे तनुः / તરય તરસ ઇવેન્દ્ર ચોનો ગોળો હિ માવતઃ " -–શ્રી યોગબિંદુ,

Translation AI Generated

## Diimadrusti:

The **takhtaloha pad** (firm ground) is the **vyasavritti** (activity) of the **bhav** (emotion) that is **apratibandh** (unrestricted) (273). The **adyasavedya pad** (directly perceivable state) mentioned above is different from the **vedasavedya pad** (scripturally perceivable state), which exists in the previous four **drushtis** (perspectives) - **sthira** (stable), etc.

Due to the supreme influence of this **vedyasavedya pad**, the **jogi** (ascetic) with this **drushti** does not engage in **taptahapad** (burning state) activities, whether in **apaya** (hell) or **pap** (sin). Even if they engage in **nyasavritti** (activity of placing) due to **desh** (demerit) of **purvakarma** (past karma), this activity is like placing something on a hot iron. Just as one immediately feels a shock when placing their foot on a hot iron and does not stay there for long, immediately withdrawing it, similarly, the **mahaatma** (great soul) with this **drushti**, the **samyagdrusti purush** (person with right vision), is **pap-bhiru** (fearful of sin) and fears sin. Even if, due to the transgression of **karma**, they unknowingly engage in **himsa** (violence) or other **pap** (sin), they immediately feel a shock and do not stay in sin for long, immediately turning back - **pratikram** (repentance). They engage in this activity with **niraspana** (indifference) and **antarang khed** (inner regret), not from **atmabhav** (ego), nor from **nirvas parinam** (desire for results), but out of compulsion due to **purvakarma** (past karma).

This **samyagdrusti jeev** (soul with right vision) is **kayapati** (body-bound) and **kayapati** (body-bound), but their downfall is only through the **kaya** (body). They do not fall into **pap** (sin) through the **chitta** (mind) alone, and they do not engage in **papkriya** (sinful activity) with **chitta** (mind). Their **chitta** (mind) is in **moksha** (liberation), while their **sharira** (body) is in **sansar** (world). **Ri ma tanu** (This is the body). Therefore, all their activities related to **dharma** (righteousness), **artha** (wealth), etc., are **garup** (heavy). Their actions are like those of **Shri Krishna** and others, **udasina** (detached).

When **samyattva** (right conduct) arises in a **jeev** (soul), all their **sansari** (worldly) activities happen **rasarahit** (without attachment). There is no activity that causes **bhrant** (delusion) regarding **parmarth** (ultimate goal). As long as there is no **bhrant** (delusion) regarding **parmarth** (ultimate goal), **niraspana** (indifference) in other activities does not hinder **samyaktva** (right conduct).

...

The **samyagdrusti jeev** (soul with right vision) appears to be engaged in the world, but they are bound by the previous **nibandhan** (bondage). **"Yatin pad vodhisattv: pavita na chittapatinastavdetadatrapi yuktimat // bhinnagranthestu yatpraayo moksha chitta bhavetanu / taray taras ivenndra chono golo hi mavat: "** - Shri Yogabindu.