________________
कारण 'मी चंदुभाऊ' आणि माझ्यात तर कुठलेही दोष नाही. मी तर शहाणा-समंजस आहे असेच वाटते. आणि ‘स्वरूप ज्ञाना'ची प्राप्तीनंतर तुम्ही निष्पक्षपाती झाले, मन-वचन-कायेवर तुमचा पक्षपात राहिला नाही. म्हणूनच तुम्हाला तुमच्या चुका दिसतात.
ज्यांना स्वत:ची चूक समजेल, ज्यांना क्षणोक्षणी स्वत:ची चूक दिसते, जिथे जिथे चूक असेल तिथे दिसते, तो स्वतः 'परमात्मा स्वरूप' झाला! 'मी चंदुभाऊ नाही, मी शुद्धात्मा आहे' हे समजल्यानंतरच निष्पक्षपाती होता येते. इतर कोणाचा जरा सुद्धा दोष दिसणार नाही आणि स्वत:चे सर्व दोष दिसतील तेव्हा स्वतःचे काम पूर्ण झाले असे म्हटले जाईल. स्वत:चे दोष दिसायला लागले तेव्हापासूनच आम्ही दिलेले 'ज्ञान' परिणमित होणे सुरु होते. जेव्हा स्वतःचे दोष दिसायला लागतात तेव्हा दुसऱ्यांचे दोष दिसत नाहीत. दुसऱ्यांचे दोष दिसतात हा तर फार मोठा गुन्हा म्हटला जातो.
या निर्दोष जगात जेथे कोणीच दोषित नाही, तेव्हा मग कोणास दोष द्यावा? दोष आहे तोपर्यंत अहंकाराचे निर्मुलन होणार नाही. अहंकाराचे निर्मुलन होईपर्यंत स्वत:चे दोष धुवायचे.
आत्ता सुद्धा कोणी दोषीत दिसत असेल तर ती आपलीच चूक आहे, केव्हा ना केव्हातरी निर्दोष पाहावेच लागेल ना? हे सर्व आपल्या हिशोबानुसारच आहे इतके थोडक्यात जरी समजून घेतले तरी खूप उपयोगी पडेल.
आज्ञापाळल्याने वाढते निर्दोष दृष्टी ___मला जग निर्दोष दिसत आहे. तुमची अशी दृष्टी होणार तेव्हा हे कोडे सुटेल. मी तुम्हाला असा प्रकाश देईल आणि इतकी पापं धुवून टाकेल की ज्यामुळे तुम्हाला प्रकाश राहणार आणि तुम्हाला निर्दोष दिसत राहील. आणि सोबत पाच आज्ञा देईल. त्या पाच आज्ञांमध्ये राहाल तर जे दिलेले ज्ञान आहे, त्यास जरा सुद्धा फ्रंक्चर होऊ देणार नाही.
33
