________________
૩૭૦
જ્ઞાની પુરુષ (ભાગ-૨)
હવે. બીજું કશું નહીં. રોજ શાતા વેદનીય રહેતી'તી, અને મરતી વખતે જો સમાધિ મરણ જ હોય ને !
દોરોય ઉકલ્યો ધીમે ધીમે મરતી વખતે દોરોય વહેલો ઉકલ્યો નહીં. જાણે ધીમે ધીમે ઉકલતો જ જતો હોય ને, અને છેલ્લેવારને ઉકલે એટલે ગરગડી એમ ને એમ પડી રહે અને દોરો છૂટો થઈ જાય. અને કો'ક ગરગડી તે ઘડીએ આમ કૂદાકૂદ કરે. એક ભઈ મરવાના થયા ને, તે ગરગડી કૂદાકૂદ કરવા માંડી એટલે સમજી ગયો. મેં કહ્યું, “હારું આ ગરગડી કૂદાકૂદ કરે છે.” હવે એ બોલાય નહીં મોઢે. ગરગડી તો હું સમજું. બહાર તો ગરગડી કહેવાતી હશે ? તે ગરગડી શું કૂદાકૂદ કરે ? ઉહ ઉહ... ઉહ.. મેં કહ્યું, “આ દોરો ઊકલ્યો ઝટપટ !” અને ગરગડી કૂદાકૂદ, કૂદાકૂદ ! અને દોરો ઊકલી રહે એટલે ગરગડી બંધ. ઉહ... ઉહ.... થાય ને ?
પ્રશ્નકર્તા : હા.
દાદાશ્રી : એ ગરગડી ઊકલતી હોય તે ઘડીએ, એકદમ, જોશભેર ! ઊકલતી ગરગડી તો આમ ને આમ કૂદાકૂદ કરે ને ?
જ્ઞાતી જોવા મળ્યા દરેક વ્યવહારમાં પણ એમને દુઃખેય નથી પડ્યું, કોઈ જાતનું નહીં. સિસકારોય નથી પાડ્યો. એટલે મારા મનમાં એમ થાય કે હારું આ અત્યાર સુધી સિસકારો નથી પડ્યો કોઈ વખત, છેલ્લા બે-ત્રણ દહાડા પડશે તે મારા મનમાં સંકોચ થતો હતો, પણ એય ના થયો. બહુ પુણ્યશાળી !
પ્રશ્નકર્તા : બધા વ્યવહારની અંદર આપ રહો, અમારે આ આવું જોવાનું ક્યાં મળે ?
દાદાશ્રી : ના મળે, મળે નહીં, પણ આ તો અક્રમ વિજ્ઞાન છે એટલે. અને પેલામાં (ક્રમિકમાં) તો સાવ જુદા જ થયેલા ને ! વ્યવહાર હોય નહીં ને !
