________________
[૧૪] દાદાની દૃષ્ટિએ હીરાબાના ગુણ
૨૬૭
પ્રશ્નકર્તા : બરાબર છે. દાદાશ્રી : અમે જરા ગાંડા હતા, એ ડાહ્યા. પ્રશ્નકર્તા: તમે કંઈ ગાંડા નહોતા, હોં.
દાદાશ્રી : અમારું થોડું ગાંડું કહેવાય. અહંકાર ભારે એટલે ગાંડું. કશું હોય નહીં ને બૂમાબૂમ કરે, અહંકાર બોલે. બીજાને ઉતારી પાડે. એટલે ગાંડું જ કહેવાય ને ? અમારા પાટીદારમાં સ્ત્રીઓ કહે ને, કે અહીં સ્ત્રીઓ તો ડાહી આવે છે, તમે બધા ગાંડા.” બીજા બધા કબૂલ ના કરે ને ! અમે તો કબૂલ કરીએ. મેં જોયેલું ગાંડપણ, ગાંડપણ જોયેલું મારામાં.
ઈચ્છા વગરનું જીવન હીરાબાને કોઈ જાતની ઈચ્છા નહીં ને કે મારે આ જોઈએ છે કે તે જોઈએ છે. કશી ઈચ્છા વગર જીવવાનું બધું. ભાંજગડ જ નહીં ને ! એક પ્રોફેસર પૂછતા'તા, “આ આટલી ઉંમરમાં આટલું બધું તેજ ક્યાંથી ?” કારણ કે કોઈ જાતની ઈચ્છા નથી. આ ઈચ્છાવાળો સાવ એ થઈ જાય, તેજ ઊડી જાય. સમજ પડીને ? અને હીરાબાને મમતાય છે તે નેસેસરી (જરૂરિયાત પૂરતી) છે, અર્નેસેસરી (બિનજરૂરી) મમતાય નથી, નહીં તો સ્ત્રી જાતિને હોય થોડી મમતા. આ ઉંમરે બહુ સારું કહેવાય.
એક દિવસ મને કહે છે, “સોનું કશું માગ્યું ?” મેં કહ્યું, “ના બા.” હું કહું કે કશું કરો ને, તેય બીજા કોઈ કહે તો કરે. સવિતાબા ને એ બધા કહે, “આવું કરાવો હીરાબાને.” એટલે એવું કરાવડાવું. જણસો તો લાવેલા, સોનું ભારે. પણ અડચણ આવીને, તે મેં કહ્યું, “મારે જોઈશે તો આપશો ?” ત્યારે કહે, ‘હા, બધી જ.” અને આપી પણ દીધેલી, અને ત્રીસના ભાવમાં વેચેલી.
વખાણવા જેવા તો હીરાબા એવું છે, હીરાબાને વખાણે તોયે બહુ થઈ ગયું, મને નહીં વખાણો
