Page Text
________________
[૨] દીકરો ને દીકરી, મહેમાન આવ્યા ને ગયા
કરવો પડે. હા, છોકરો મરી ગયો નાટકનો, એટલે જરા પાણી ના હોય તો આમ આમ એ કરીને લાવવું પડે. નહીં તો છોકરાના તો સ્વાદ ભવોભવ જોયેલા ને ! આ એક કલાક લેફ્ટ-રાઈટ લઈ જુઓ જોઈએ, અને કાઢો સ્વાદ પછી. જો માખણ કાઢે વલોવીને તે ! આ બધી મર્યાદા હોય તે સારું છે બધું. કોઈ એના બાપાની પાછળ જવા તૈયાર થયેલો નહીં. એને આંતરવો પડે નહીં આપણે, કે ‘ના બા, તારા બાપ જોડે નહીં જવાનું, હેંડ પાછો.' ઝાલી ઝાલીને લઈ જવા પડે એવું નહીં. પણ જાય જ નહીં, મૂઓ. ‘એ બાપા ગયા તો મારે શું ? હું પૈણીશ ઘેર જઈને...' કહેશે.
૫૯
અરે ! ઘેર આવીને બિસ્કિટ, પાઉં, રોટી ને બધું ખાય નિરાંતે. અને વ્યવહારે એવો જ છે.
એટલે આ બધું છોકરાં-બોકરાંનું પહેલેથી જ નહીં. પણ કોના છોકરા, કિસકા લડકા ને કિસકી બાત ? કલાક તમે ટૈડકાવશો ને મોટા છોકરાને, તો મોટો છોકરો શું કહે ? ‘તમારું મોઢું નહીં જોઉ' કહેશે. ‘અલ્યા મૂઆ, હું બાપ ને તું છોકરો નહીં ?” ત્યારે કહે, ‘શેના તમે બાપ ?’ આ કોન્ટ્રાક્ટ (ક૨ા૨) ફેલ કરતા વાર નહીં લાગે. પેલા કોન્ટ્રાક્ટ ફેલ કરતા વાર લાગે, કોર્ટમાંય (અદાલતમાંય) દાવો માંડી શકાય. મૂઆ, આનો દાવોય ના લે. બાપ-દીકરાનો કોન્ટ્રાક્ટ ફેલ કરતા વાર નહીં લાગે. આ હોય સાચી, ફેક્ટ વસ્તુ નથી, આ તો મોહને લઈને છે.
આ પારકું તે વળી પોતાનું થતું હશે કોઈ દહાડોય ? નકામી હાય હાય કરીએ. આ દેહ જ્યાં પારકો, તે દેહના પાછા એ સગા. દેહ પારકો અને પારકાની પાછી મૂડી, તે પોતાની થતી હશે ?
હું કોઈતું જોઈને શીખ્યો તથી
પ્રશ્નકર્તા : પુત્ર જન્મે ત્યારે લોકો પેંડા વહેંચે, પણ પુત્ર મરે ત્યારે પેડા વહેંચનાર નહોતા.
દાદાશ્રી : હા, મરે ત્યારે પેંડા વહેંચનાર નહીં. એટલે હું કોઈનું જોઈને શીખ્યો નથી. અલ્યા મૂઆ, શેનું ? આ તો લોકોને કટેવ છે. આનું જોઈને શીખ્યો એ. આખી જિંદગીમાં મેં નકલ જ કરી નથી.
| SR No. | 034317 |
| Book Title | Gnani Purush Part 2 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dada Bhagwan |
| Publisher | Dada Bhagwan Aradhana Trust |
| Publication Year | |
| Total Pages | 448 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Other |
| File Size | 12 MB |