________________
[१८४] મુનિએ વિહાર કરતાં મળેલા ગૃહસ્થ સાથે બહુ બકબકાટ કરતા જવું નહિ, પણ શાંતિથી ચાલવું, હવે જંઘા સુધીના પાણીમાં ઉતરવાની વિધિ કહે છે.
से भिक्खू वा गामा० दू० अंतरा से जंघासंतारिमे उदगे सिया, से पुवामेव ससीसोवरियं कायं पाए य पमजिजा २ एगं पायं जले किच्चा एगं पायं थले किच्चा तओ सं० उदगंसि आहारियं रीएजा ॥ से भि० आहारियं रीयमाणे नो हत्थेण हत्थं जाव अणासायमाणे तओ संजयामेव जंघासंतारिमे उदए आहारिय रीएजा ॥ से भिक्खू वा० जंघासंतारिमे उदए आहारियं रीयमाणे नो सायावडियाए नो परिदाहपडियाए महइमहालयंसि उदयंसि कायं विउसिजा, तओ संजयामेव जंघासंतारिमे उदए अहारियं रीएजा, अह पुण एवं जाणिजा पारए सिया उदगाओ तीरं पाउणित्तए, तओ संजयामेव उदउल्लेण वा २ कारण दगतीरए चिट्ठिजा ॥ से भि० उदउल्लं वा कार्य सलि० कायं नो आमजिज वा नो० अह पु० विगओदए मे काए छिन्नसिणेहे तहप्पगारं काय आमजिज वा० पयाविज वा तओ सं० गामा० दूइ० ॥ ( सू० १२४ )
તે સાધુ વિહાર કરી બીજે ગામ જતાં માર્ગમાં જાંઘ ડુબે તેટલું પાણી હોય, તે ઉપરનું શરીર મુહુપત્તિથી તથા નાભી નિચેનું અડધું શરીર ઘાથી પુંજીને પાણીમાં પ્રવેશ કરે, અને પાણીમાં પેઠા પછી એક પગ જલમાં મુક, બીજો પગ ઉંચે કરીને જવું, પણ બે પગ વડે પાણ ડાળતા
