________________
૮૭
સગુણ-નિગણાની સજઝાય અજરામર પદ પાઈયે, જગ આપણે કર લીજીયે, હંસરાજ મતી ચુને પાણું દુધ પટંતરો, મન ભાંગ્યો ચિત ઉતર્યો, ફળ ગુટયો તરૂવર થકી, ખેતી વિણસે ખારશું, સાધુ વિણસે લાલુપ, ભાંગ્યો કેસર ગુણ કરે, એ દેય ભાંગ્યા નહિ મળે, મેતી ભાંગ્યું વિંધતાં, મોતી મૂલે મંગાવશું, સાધુ શબ્દ પરખીયે, શરા જબહી પરખીયે, પહેલો મન ચંચલ ભયે, ટાંકી લાગી જ્ઞાનકી, બઠા બડાઈ ન કરે, હીરા મેતી કહે નહિ, કુબુદ્ધિ કપટી સંસારમાં, ઉપર રાલી ચડી રહી, લાખ ચોરાશીમાં ભમ્યા, એ સુપને તે વહી ગયા, કર દલાલી ધર્મની, કૃષ્ણ મહાબળ જાણીયે, કંચન થાળ ન ઠણઠણે, ઉત્તમ પુરૂષ બેલે નહિં,
જ્યાંક ગુરૂ પુરા મિલ્યાં, વચન બાંધ્યા જવું રહે, હંસા ભુખ્યા ભાવના, નહી પીતા કાગડા, સાધુ શબ્દ પરખીયે, શરા જે વ્રત આકરે:
લહીયે અમર વિમાન; સલુણું એસી સુમતિ બતાય સુમતિ કંકર કબહુ ન ખાય; એસી સુમતિ કહાય.. આદર કરે અજાણ; કબહુ ન લાગે ડાળ.... સભા વિણસે ફૂડ; જેમ કેસરમેં ધૂડ. ભાંગ્યા પાનશું રંગ; એક મોતી બીજે મન.... , મન ભાંગ્યું કુણ; મન મુલે ન વેચાય.. વિપત પડયા ઘર નાર; જબ નીકસે તરવાર.... અબ મેંપાઈ જાણ; નિકસી હીરા ખાણ... બડા ન બેલે બેલ; લાખ હમારા મોલ... જેમાં આકુના ફુલ; માંહી વીખનાં મુલ... મનુષ્ય દેહી પાય; ફેર ચોરાશી મચ.... દીપે અધીકી જ્યોત બાંધો તીર્થકર ગોત્ર* કાંસુ બહુ ઠgણાય; નીચ બોલે જવું વાય... ત્યાંકાં શિય સપુત;
ન્યું રણમાં રજપુત.... હુંકારે ઉડી જાય, ફીર ફીર જઠે ખાય... હીરા એરણ માંય નહિ કાયરનું કામ
