________________
૪૫૨
જીવ ક્લેવર ઇમભો હું મારી તું રણુમય મરણુ વેલા સાંભરે હાથ ઘરી ભુંઈ આણિ ગઢ-મઢ મંદિર માળીયા સાથે કાંઈ ન આવસે
પાંચે ઇદ્રીય વિસ કરો
જીવતાં લગઈ ઝલહેલઈ
ધર્મ કરે તુ' માનવી ધર્માં વિહુણા જીવડા મરહુ કેરે। કવણુ ભય મન મૈલું હિં સંખલુ અવગુણ ઢાંકી ગુણુ સ્તવી મનુષ્ય નહીં તે દેવતા ધન્ના તે મુનિ હંસલા ૫ ખાર વિષ્ણુ ભાવના ઇદ્રીય ઘેાડા ચંચલા ખેંચી રાખે હા સારથી ભૂખ માણુ સાચું વયણુ શીલ શરીરહ આભરણુ કાલિ કરે સો આજ કર કુણુ જાણે કખ જાયવક ધમ પુણ્યે જે ગયા ધામધૂમ ધ છે. ગયા ધામધૂમ ધા કરત એકે ખિણ આલસ થકી રે આતમ ! એણિ યુગ વિચિ જખ સ્વારથ નહી પહુચી
જીવ તું સિદ્ધને સંભારજે ઘડી એક જાય રે સ્વપ્ના સમી આંખ તણે એક ફ્કલે મૂરખ મન નથી જાણત
સાયાદિ સંગ્રહ
હું હું તાં કાર ધમ અલિ મ હારિસ જન્મ ૪૮
હા હા ધમ ન કીધ છૌ તાલા દ્વીધ હસ્તી ઘેાડા સાર મરણુહ કૈરી વાર...
જીપેા ચાર કષાય તે
સૂએ તે સદ્ગતિ જાય ૫૧ ધમ સખાઈ હોય
તે તું રલતા જોય જે વાટિ જગ જાય તે કારણ ડાલાય બેલે અમૃત વાણિ ઢવા કે હીખાંણુ જે તવ ચણા ચણ તિ ઉડી શિવપુરી જતિ ઉમારગ ચાલત
દ્વીહા તે સત્ય તે તેા કહૈ અકયથ ગયા જવારા એહ લેખે' નાખ્યા તેહ તાહરુ કોઈ ન હાય: મિત્ર શત્રુ તવ જોય
[૫૫]
૪૯
૫૦.
પર
૫૩
૫૪
પ
રખે કુગતિ લહત વિષ્ણુ ત ખેાલ હરગ સાને મ લારીસ અંગ પ૭ આજ કકર' સે। હાલ ગાલ ખજાવે કાલ
૫૫
૫૮
૨૦
૬૧
૬૨
મૂકી આળ પંપાળ
શિર પર કરે છે કાળ... જીવ. ૧ ઘડી એક વરસાં સેા થાય
ઘડીએ નવ નવ થાય..
