________________
૪
[304] -
મન માહમાયા મદ છાંડી
વિ ! ચેતન ચેતા પ્રાણીલેઇ ગુરુગમ જ્ઞાન નિશાની સજી નિજ ગુણરાજ નિયાની ભ૦ ૧ અતે હાય જંગલમ' ડેરા કાચે કુભ ભર્યો જિમ પાની .,, ૨ ^મે' પલકનહીં અબ છપના સમજે કાઉવિલા પ્રાણી.. ગઈ માજી હાથ ન આવે નિદ્રામે ફૈની બિહાની... જિમ ચઢ બાદલમે છાના મયા મુનિને ચિત્ત ઠહર!ની..... પ
એ તુ જાને ધન મેરા માત તાત પુત્ર પિતરાંની એ જુગ હેરના સુપના એ જન્મ-મરણ દુઃખ ખાની એ અવસર ફેર ન પાવે કાઉ ાન લેઇ નિમાની આતમ પરમાતમ જાતે સદ્ગુરુકી એ સુની ખાતી
સજ્ઝાયાદિ સંગ્રહ
સમજવું' છું હું સમજ સુખા મિજાજ તું મેલી દે મનને મરડા મા તુ મૂઢપણાથી અસંખ્ય જન્મ ધર્યા ધરણીના ક્રુતિ દૃષ્ટિથી આવ્યેા નહિં ઘણાં વરસ ધન રસમાં ગાળ્યા તરફડિયા તું તિમિરપણામાં જગત પ્રાણુના જન્મ ધરીને વાત બધી તું ધરો રાખજે ત્યાં કથાં માન હતું જરી તારું ભૂલી ગયા તુ વખત બધે મળ્યા જન્મ આ મહાસ કટથો આથડ મા તું અંધ બની સંત તણે સેવક સંભળાવે ગયેા વખત નહિં આવે
دو
ર
*
[૩૦}}
સમજ સખા તુ ́ શાનમાં રે ઘડી ભરાસે નથી તુજ તનને મૂઢપણાથી માનમાં રે, સમજાવું છું હું ૧ નીલકુલ પાંચે વરણીના આવ્યા નહિ અવસાનમાં રે... પાવક બની બહુ પાપ પ્રજાથી તિમિરપણાના તાનમાં રે... સમય ગુમાવ્યેા ફરી ફરીને ધરી રાખજે ધ્યાનમાં રે...
.
ม
.
દીલ હતુ જ્યારે દુ:ખિયારુ વખત બધા એ ભાનમાં રે... વિચાર કર વ્હાલા તુજ ઘટથી ધ બની અજ્ઞાનમાં રે.. ભાવિક જીવને ભરપૂર ભાવે નહિ આવે કહું છું કાનમાં રે.........
20
20
૨
૩
ॐ
