________________
au
૨૦૨
- સઝાયાદિ સંગ્રહ
[૪૪] જીવ! ધ મકરજે, લેભ મ ધરજે માન મ લાઈશ ભાઈ કુડાં કમ મ બાંધીશ, ધમ મ ચૂકીશ વિનય મ મૂકીશ ભાઈ રેવડા! દેહિલે માનવ લાધે તમે કાંઈ કરી તત્વને સાધો રે જીવડા કાંઈ આપ સવારથ સાધે, રે ભેળા દેહિલે માનવભવ બાધા ઘર પછવાડે દેરાસર જાતાં
વીસ વિમાસણ થાય ભૂખ્યા-તરસ્ય રાઉલે રાતે (ક) માથે સહેતે ઘાય રે જીવડા૨ ધર્મ તણું પિશાળે ચાલ્યા સુણવા સદ્ગુરુવાણી એક વાત કરે બીજે ઉઠી જાયે નયણે નિંદ ભરાણ રે . ૩ નામં બેઠે લેભે પેઠે
ચાર પહેાર નિશિ જાગ્યે બે ઘડીનું પડિકમણું કરતાં ચેક ચિત્ત ન રાખ્યો . ૪ આઠમ-ચઉદસ-પૂનમ-પાખી પર્વ પજુસણ સારે બે ઘડીનું પચ્ચખાણ કરતા એક બીજાને વારે , કીર્તિકારણ પગરણ માંડી
અરથ-ગરથ સવિ લુંટે પુણ્યને કાજે પારકું પિતાનું ગાંઠ થકી નવિ છૂટે , ૬ ઘર ઘરણોને ઘાટ ઘડાવ્યા પહેરણ આછા વાઘા દશ આંગળીયે દશ વેઢ જ પહેર્યો નિર્વાણું જાવું છે નાગરે . ૭ વાંકે અક્ષર માથે મીંડું
નીલવટ આધે ચંદે મુનિ લાવણ્ય સમય ઇમ બેલે એ ત્રણકાળે વંદરે જિમ ચિરકાલે નંદેરે ૮
રિ૪૫] કરજે મતિ અહંકાર એ તન-ધન કારમાં
હવે લહી નરે અવતાર તું આલે હારમાં વાવરી નહિં હાથ છણે ઈણ વારીમાં
માણસ હેઈ દશકે મારીસ ભારીમાં આચરો ઉપગાર તરુણવય આજરો
દીન દીન થાઈ દેહ જરાઈ જાજરી ઉઠણ ન હુસ્ય આય એ કોય કિણ કાજરી
સત્ય નહિ વલી સ્વાદ બેદી બાજરી ૨ ઉગયકલ અસંખનું કામ કરવા રહે
સિંહારી જૂ છાને માખણ સંહરે કેઈ ન જાણે જીવ એ જાણ્યે કયાહરે
વેગા હાય ચટે હવે કે કિશુહિક વાહરે
