________________
સજ્ઝાયાદિ સંગ્રહ
[૨૦૦]
૨૦ ૧
૨૦ ૨
ચેતન ચેતનમે ર રાગે!જ્ઞાન-દર્શન સુખ વીય ગુણે લાગે એર વાત સવિ દિસે ધંધા એહ સંસારમેં માંડવા ફંદા ચેતન ખાહ્ય સર્વ વસ્તુ છાંડે અંતર આતમમે' થિરમાંડા શુદ્ધ વસ્તુ પરમાતમ કામે તેહ ઉપાય છે ઇણુ ઠામે આતમ ગુણમેં ચિત્તનિજ ઘાલેા તેહમાંહિ જો ક્ષણ એક મહાલે યાન અગ્નિજળ નિજ પૂરી જા(ઝા)ળે કમ'રૂપી તિહાં કષ્ટ પ્રજાળે રાગ દ્વેષ લેાહ ભસ્મજ થાવે શાંતરસે સાવન ગુણુ પાવે નિરાલ’બ મન થાણે સાઈ ઘાતિકમ તિહાં રહેવે ન કોઇ ઋણુ વિધિ અસભ્ય પ્રદેશ દ્રવ્યભાવે પ્રદેશ પ્રત્યે અન તગુણ (થા)ધાવે ગુણે અગુરુલઘુ પજવ અનંતા ભળે મણિચંદ્ર હાઇ ભવ ઈમ અતા
૨૦૧]
૧૭૬
જગસ્વરુપ ચેતન (ના) સાંભળાવે દશ દૃષ્ટાંતે ઢોહિલેા આવે,
આ ક્ષેત્ર ઉત્તમ કુલ આવે સદૃગુરુ સામગ્રી મેલાવે સાંભળવાની જો શ્રદ્ધા આવે અધવચાળે જો મરણુ જ પામે મેરો મેરે કરે એ ગહેલે ઉઠ ચલેગા હુ·સ અકેલે કા દુઃખ ખાંટી ન લે એકરાઈ મસાંણુતાંઈ પહુંચાડે લાગઇ સખ મિલી આપણા સ્વારથ રાવે આછું' અધિકુ કહ્યું-કયુ હાવે પુણ્ય પાપ સાથે સખાઈ તિહાં જીવ ભૂખ્યા લખે ષટકાય ધન–રામાને કારણે જન્મ ગમાન્યા ન જાણ્યુ જાતે પંચ કારણુ જો એકતા પાવે મુગતિયેાગ્ય તે ચેતન થાવે
::
ધ્યા
20
..
20
..
નરભવ અથિર દેખાવે રે પુણ્ય પસાથે તે ભવ પાવેરે જગ૦ ૧ ચેાગ ઇંદ્રિય પરવડા પાવે રે તિહાં અંતરાય કાઠિયા ન આવે રે. અલ્પ આઉખે શ્યુ' થાવે રે ખાટા મેહ લગાવે રે સબ સ્વારથક મેળે રે વિડયાં મિલણા દા{હલેા રે દુઃખ ભેગવા તુમે ભાઈ રે ત્રુટી જાણી સગાઈ રે પરાઈ ગતિ કુણુ જેવે રે પુઠે કહીય વગાવે રે તેણે તેહવી ગતિ પાઈ રે પણ ધમ વાત ન સુહાઈ રે આરજે કરી હાઈ માતા રે ફીરે કરમે કરી તાતા રે કમ્માશી તુટી જાવે રે ભણે ચિ'દ ગુણ ગાવે રે
.
N
..
.
.
.
૩
૪
૫
૩
૪
૬
૮
.
