________________
सूरचंद्रा
सेनासु तासु चरटो झन्झासु करटो यथा । कथंचिज्जीवनोपायकणिकामप्यनाप्नुवन् ॥ ३८॥
न शौर्य वहिलेशोऽपि मय्यस्तीति दिशन्निव । सनिःश्वासमुखन्यस्ततृणश्चन्द्राग्रतोऽलुठत् ॥ ३९ ॥ ॥९॥ अर्थः-शंझावायुथी घेरायेला कागडानिपेठे, ते सैन्योथी घेरायेलो ते कुंभोचोर, कोइ पण रीते जीववाना उपायनो लेश पण
नही मळवाथी, ॥ ३८ ॥ हवे मारामां शूरवीरता रूपी अग्निनो लेश पण नथी, एम जाणे जणावतो होय नही! तेम निःश्वाससहित | मुखमां घास राखीने ते चंद्रकुमारपासे लोटवा लाग्यो. ॥३९॥
- प्रसन्नहृदयः स्फीतदयस्तदयमुद्यशाः। हृष्यद्रोमालिमालिंगत्कुंभमुत्थाप्य भूपभूः ॥ ४० ॥ ____अर्थः-तेथी आनंदित हृदयवाळो, विस्तीर्ण दयावाळो, तथा फेलाको पामता यशवाळो ते चंद्रराजकुमार, हर्षित रोमश्रेणिवाळा ते कुंभाने उठाडीने आलिंगन देवा लाग्यो. ॥४०॥
तदादि स्फुरदादिलमहसं बहुसंमदः। चन्द्रं नृपोऽधिकं मेने पुत्रतोऽपि खतोऽपि च ॥ ४१ ॥ अर्थः-त्यारथी मांडीने अत्यंतमुखी थयेलो ते राजा जाज्वल्यमान मूर्ख सरखा तेजवाळा ते चंद्रकुमारने पुत्रथी तथा पोताथी पण अधिक मानवा लाग्यो. ॥ ४०॥
चन्द्राग्रभूरतृप्तस्तु योवराज्यश्रियापि सः । राज्याय सूरः क्रुरात्मा दधो पितृवधे धियम् ॥४१॥ ____ अर्थ:-हवे क्रुर हृदयवाळो चंद्रनो म्होटो भाइ ते सूरकुमार, युवराजनी पदवीथी पण असंतुष्ट थइने राज्य मेळववा माटे (पोताना) पिताने मारी नाखवानी बुद्धि धस्वा लोग्यो. ॥४१॥
HARSHISHEKHAR
