________________
चउ०
॥ ३३ ॥
क्त छे शरीर जनुं एबो, अने करेला पापनी निदाए करीने अशुभ कर्मना क्षयने इच्छतो एवो जीव ( था ममाणे ) कहे ॥ ४९ ॥
इह जवि
मन्ननवि, मित्त पवत्तणं जमहिगरणं ॥
जिल पवयण परिकुठं, डु गरिहामि तं पावं ॥ ५० ॥
आ वां करेलुं अने परभवमां करेलुं मिथ्यात्वना प्रवर्तनरूप जे अधिकरण, जिनशाशनमां निषेधेलं एवं ते दुष्ट पाप नेने हुं गहुँछु एटले गुरुनी साखे निदुछु ॥ ५० ॥
मित्त तमंचे, अरिहंताइसुप्रवन्न वयणं जं ॥
अन्नाले विरश्यं, इन्दि गरिदामि तं पात्रं ॥ ५१ ॥
मिध्यात्वरूप अंधाराए अंध थयेलार आरिहंतादिकमां ने अवरणवाद, अज्ञाने करीने विशेषे कर्यो होय ते पापने हमण हुं गर्छुछु निदुद्धं ।। ५१ ।।
॥
सु धम्म संघ साहुसु, पावं परिणीश्रयाइ जं रइ अन् पावेसु, इन्हिं गुरिदामि तं पात्रं ॥ ५२ ॥
श्रुत
आदि
धर्म, संघ, अने साधुओमां शत्रुपणुं जे पाप कथुं होय ते, अने अन्य पापस्थानकोमा जे पाप ळा होय ते पाप हमणां हुं गहुँछु ।। ५२ ।।
·
पवनो.
