________________
पुढवाईवहनिरओ परलोयं नेय मण्णए मूढो ।
अइसङ्किलिट्ठकम्मो अप्पाऊ सो भवे पुरिसो ||३९०||
જે વ્યક્તિ પૃથ્વી-પાણી-અગ્નિ-વાયુ-વનસ્પતિના જીવોની હિંસા કર્યા કરે છે જેનું અજ્ઞાન એટલું ગાઢ છે કે એ પરલોકમાં માનતો જ નથી. જેના કર્મો ખૂબ જ ભારે છે એ ટૂંકા આયુષ્યવાળો થાય છે.
सीलव्वयखन्तिजुया अणुकम्पासंजुया महुरभासी । पाणिवहाओ नियत्ता दीहाऊ जन्तुणो होन्ति ||३९१ ||
જેમની પાસે સારું શીલ, સુંદર વ્રતો અને સહનશીલતા છે, જેમના હૃદયમાં કરુણા છે જેઓ મીઠું બોલે છે જેઓ જીવોની હિંસા કરતા નથી એવા જીવો લાંબા આયુષ્યવાળા થાય છે.
सयणासणवत्थं वा भत्तं पत्तं च ओसहं पाणं ।
સાકૂળ વેવ તુટ્ટો સો મોની નાય પુરિસો [[]] જે ખૂબ પ્રસન્નતાથી સાધુઓને મકાન, બેઠક, વસ્ત્ર, પાત્ર, ગોચરીપાણી અને ઔષધ આપે છે તે જીવને બીજા જન્મમાં મનગમતા વિષયસુખો પ્રાપ્ત થાય છે.
देइ न निययं सन्तं दिन्नं हारे वारए दिन्तं । देइ य अमणुन्नं वा भोगोहिं विवज्जिओ होइ ||३९३||
જે પાતાની પાસે હોવા છતાં સાધુઓને ન આપે, અથવા તો આપીને પાછું લઈ લે, અથવા તો કોઈ આપતું હોય એને અટકાવે, અથવા તો ખરાબ વસ્તુ આપે તેને મનગમતા વિષયસુખો મળતા નથી.
अगुणो विगव्विओ जो अप्पं संथुणइ निन्दा गुणड्डुं । माणी विडम्बओ जो सो आयइ दुब्भगो पुरिसो ||३९४|| જેનામાં ગુણો નથી, તો ય અહંકારનો પાર નથી, જે પોતાના વખાણ આપના માટેની ભવિષ્યવાણી
楽
૭
