________________
(१०२) म्हारो रोग जाय, ने औषध खावू पडे नहि. तेम आ भावे छे के क्यारे । हुँ संसार छोडुं के आ संसारी भोगादिक छूटी जाय ! एवी भावनाए श्रावक वर्ते छे. ए बारे व्रतमा कोइ अतिचार एटले दूषण लाग्युं होय ते पाप निंदवां. नित्य बे टंक एटले सवारे तथा संध्याये प्रतिक्रमण करे, तेनो अधिकार सर्वे आवश्यकना अर्थथी अतिचार तथा विधि जाणी ते मुजब करवू.
छठं सर्वविरति. वा प्रमाद गुणस्थानक. ए गुणस्थाने मुनि महाराज वर्ते छे, तेमने प्रत्याख्यानी क्रोध, मान, माया, लोभ ा चारे प्रकृति उदयथी नाश पामे छे. तेथी एमना राग द्वेषनी परिणती ओछी थाय छे, ने आत्मा शुद्ध थाय छे तेथी संसार उपरथी राग छूटी जाय छे. शरीरनी ममता पण छूटे छे. तेथी व्यवहारथी पांच महा व्रत आदरे छे ते नीचे मुजब.
प्राणातिपात विरमण व्रत एटले त्रस तथा स्थावर जीवनी हिंसानो त्याग करे छे. सर्व जीवने मित्र जेवा जाणी कोइ पण जीवने दुःख थाय तेम करता नथी.
मृषावाद विरमण व्रत ते सर्वथा जुटुं बोलवानो त्याग करे छे ने पोते जुठं बोलता नथी, बीजानी पासे बोलावता नथी, तेम जुठं बोलनारनी अनुमोदना पण करता नथी.
अदत्तादान विरमण व्रत ते कोइनी कंइ पण चीज आप्या विना लेता नथी. रस्तामां पडेली धूल पण लेता नथी. ए अदत्तादान चार प्रकारे छे.
जीवअदत्त ते कोइ जीवे कडं, नथी जे मने मारो, तेथी कोइ पण जीवने मारता नथी, ने जे मारे छे, तेने जीवअदत्तनु पाप लागे छे.
हवे स्वामिअदत्त ते जे वस्तुनो जे मालीक छे, ते मालीके आप्या शिवायनी वस्तु कंइ पण लेता नथी. ले ते स्वामिअदत्त कहीए.
गुरुप्रदत्त ते गुरु महाराजे आहार विगेरे जे जे वस्तु करवानी आज्ञा आपी नथी, ते वस्तु खाय वा वापरे. वा वर्त्तना करे ते गुरुअदत्त कहीये.
Scanned by CamScanner
