________________
( ९० ) दूध, दहिं खावुं. उनुं कर तो उभरा आवे एवं कखुं. तेनी साथे खावाथी अभक्ष तुं नथी. वगर उना करेला दहिं प्रमुख साथे कठोलना संयोग थाय छे तेथी त्रस जीवनी उत्पत्ति थाय छे. तेथी तेनो त्याग क वो. सरवे जानी माटी. १२ मीठु सचित्त होय ते, १३ हीम ते हिमा• लय प्रमुखमां पाणी जमी जाय छे ते, १४ करा ते वरसादमां पडे छे. १५ विष ते अफीण सोमल प्रमुख, १६ वेंगण जेमां घणां बीज छे एनी टोपीमां घणा त्रस जीव रहे छे तेनो विनाश थाय छे. १७ बहुबीज जे फलमां बहु बीज होय एटले एक एक बीज वच्चे आंतरो होय, दाडम प्रभु
मां ते बहु बीज नथी. जेमां आंतरो नथी- खशखश प्रमुखमां ते बहु बीज छे. १८ तुच्छफल ते बोर प्रमुख जेमां अल्प खावुं ने बहु काढवु ते. १९ बोलप्रथाणुं–वगर सूकवेलं ते केरी प्रमुखनं. २० चलितरस ते वाशी रांधेली वस्तु रोटला रोटली दाल शाक शीरो दूधपाक बासुदी विगेरे वासी वस्तु अभक्ष थाय. २१ जाण्यां फल ते जे फलनुं नाम तथा स्वाद विगेरे न जाणीए ते वापर नाह. २२ अनंतकाय ते जे वस्तु भांगीए ने बे भाग सरखा थाय, वा कंदमूल प्रमुख. ए बावीश अभक्षनो श्रावक त्याग करे, आ मुजब भोगोपभोग व्रतनी मर्यादा करे. कारण जे पुद्गलभावनी कंइ पण वांछा नथी. आत्मभावनी ज वांछा छे. तेथी जे नभी शके ते शिवायनी वस्तुनो त्याग करे छे. निर्वाह करवानी वस्तु मात्र मोकली राखे.
VRA
आठमुं अनर्थदंड व्रत ते–जे पोताने अर्थ अथवा स्वजन कुटुंबाने अर्थे जे करवुं ते अर्थ. ते शिवाय वगर कारणे जे सेववुं ते अनर्थदंड.
अपध्यान ते आर्त्त. रौद्रध्यान करवुं. आर्त्त ते इष्ट वस्तुना संयोगनुं चितवन करवुं. तथा अनिष्ट वस्तुना वियोगनुं चिंतववुं. श्रग्रशोच ते आ`वता कालनुं चितवन करवुं. रोगना वियोगनुं चिंतववुं, 'आवा रोग न श्रवशो एवी रीते चिंतववुं भाववुं ते आर्त्तध्यान. बीजुं रौद्रध्यान ते चार प्रकारे. हिंसानुबंधी ते - हिंसा करवानुं चितवबुं. मृषानुबंधी ते मृषा
Scanned by CamScanner
