________________
યતિલક્ષણસમુચ્ચયાદિ સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
२०९ सम्मग्गमग्गसंपद्विआण, साहण कणड वच्छल्लं ।
ओसहभेसज्जेहि य, सयमन्नेणं तु कारेई ॥१७॥
(આવો સંવિગ્નપાક્ષિક) સન્માર્ગમાં રહેલા સાધુઓની ઔષધાદિથી સ્વયં ભક્તિ કરે, બીજા પાસે કરાવે.
२१२ नाणाहिओ वरतरो, हीणो वि हु पवयणं पभावंतो ।
ण य दुक्करं करंतो, सुट्ठवि अप्पागमो पुरिसो ॥६८॥
આચારમાં હીન પણ જ્ઞાની એવો શાસનપ્રભાવક સારો, દુષ્કર તપ વગેરે કરનારો અજ્ઞાની નહીં. २१४ तम्हा सुद्धपरूवगं, आसज्ज गुरुं ण चेव मुंचंति ।
तस्साणाइ सुविहिआ, सविसेसं उज्जमंति पुणो ॥६९॥
એટલે જ સુવિદિતો શુદ્ધ પ્રરૂપક ગુરુને પામીને છોડે નહીં અને તેની આજ્ઞાપૂર્વક વિશેષ ઉદ્યમ કરે. २१५ एअं अवमन्नंतो, वुत्तो सुत्तमि पावसमणु त्ति ।
महामोहबंधगो वि अ, खिसंतो अपरितप्पंतो ॥७०॥
ગુરુને અવગણનારને શાસ્ત્રમાં પાપશ્રમણ કહ્યો છે. ગુરુની નિંદા કરનાર અને સેવા ન કરનારને મહામોહને બાંધનાર કહ્યો છે.
