________________
વૈરાગ્રકલ્પલતા
સમાધિની પ્રાપ્તિ માટેની જ પ્રવૃત્તિ હોવાના કારણે ઉગ્ર વિહાર, અતિ દુષ્કર નિર્દોષ ભિક્ષા અને અસહ્ય તપ પર સાધુઓને અરુચિ ક્યાંથી હોય ? १/१४९ इष्टप्रणाशेऽप्यनभीष्टलाभे
ऽनित्यस्वभावं नियतिञ्च जानन् । सन्तापमन्तर्न समाधिवृष्टिविध्यातशोकाग्निरुपैति साधुः ॥४७॥
સમાધિરૂપી વર્ષોથી જેનો શોકરૂપી અગ્નિ શાંત થયો છે તેવો સાધુ ઇષ્ટના નાશ કે અનિષ્ટના લાભમાં પણ તેની અનિત્યતા તથા ભવિતવ્યતાને જાણતો હોવાથી અંતરમાં શોક પામતો નથી. १/१६३ रणाङ्गणे शूरपुरस्सरास्तु,
पश्यन्ति पृष्ठं न हि मृत्युभीताः । समाहिताः प्रव्रजितास्तथैव, वाञ्छन्ति नोत्प्रव्रजितुं कदाचित् ॥४८॥
શૂરવીરો મોતથી ડરીને યુદ્ધમેદાનમાં પાછું વાળીને જોતાં નથી. તે જ રીતે સમાધિસંપન્ન સાધુઓ દીક્ષા છોડવા ક્યારેય ઇચ્છતા નથી. १/१७५ न मूत्रविष्ठापिठरीषु रागं,
बध्नन्ति कान्तासु समाधिशान्ताः । अनङ्गकीटालयतत्प्रसङ्गं, अब्रह्मदौर्गन्ध्यभियास्त्यजन्ति ॥४९॥
