________________
૫૦
અધ્યાત્મસાર સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
१०/१३ तीर्थोच्छेदभिया हन्ताविशुद्धस्यैव चादरे ।
सूत्रक्रियाविलोपः स्याद्, गतानुगतिकत्वतः ॥७१॥
તીર્થોચ્છેદના ડરથી અશુદ્ધને જ સ્વીકારી લેવાથી તો ગતાનુગતિકતાના કારણે સૂત્ર અને ક્રિયાનો લોપ જ થઈ જશે. १०/१४ धर्मोद्यतेन कर्तव्यं, कृतं बहुभिरेव चेत् ।
तदा मिथ्यादृशां धर्मो, न त्याज्यः स्यात् कदाचन ॥७२॥
ધર્મમાં ઉદ્યત થયેલાએ જો ઘણાંએ કર્યું તે જ કરવાનું હોય તો મિથ્યાદેષ્ટિઓનો ધર્મ ક્યારેય ત્યાજ્ય નહીં બને. (કારણકે મિથ્યાદૃષ્ટિ ઘણાં છે.) १०/१६ अकामनिर्जराङ्गत्वं, कायक्लेशादिहोदितम् ।
सकामनिर्जरा तु स्यात्, सोपयोगप्रवृत्तितः ॥७३॥
અહીં (અનનુષ્ઠાનમાં) કાયક્લેશ હોવાથી અકામનિર્જરાની કારણતા કહી છે. સકામનિર્જરા તો ઉપયોગપૂર્વકની પ્રવૃત્તિથી જ થાય. १०/१७ सदनुष्ठानरागेण, तद्धेतुर्मार्गगामिनाम् ।
एतच्च चरमावर्ते-ऽनाभोगादेविना भवेत् ॥७४॥
માર્ગગામી જીવોને સદનુષ્ઠાનના રાગથી ‘તહેતુ” અનુષ્ઠાન હોય છે. એ શરમાવર્તમાં અનાભોગ વગેરે ન હોય તો થાય.
