________________
અધ્યાત્મ ઉપનિષદાદિ સૂક્તરત્નમંજૂષા
“તમારે (શિષ્યોએ) પણ મહાગહન સંસારવનમાં, સિદ્ધિનગરના સાર્થવાહ એવા આ ગુરુને ક્ષણવાર પણ છોડવા નહીં, સદા સેવા કરવી. २८२ आज्ञाकोपोऽपरथा, स्यादतिदुःखप्रदस्तदेतस्य ।
निर्भसितैरपि पदौ, न त्याज्यौ कुलवधूज्ञातात् ॥८२॥
નહીં તો અત્યંત દુઃખદાયક એવો આજ્ઞાભંગ થશે. એટલે ગુરુ કઠોર વચનો કહે તો પણ કુળવાનું પુત્રવધૂની જેમ તેમના ચરણ છોડવા નહીં.” (આ પ્રમાણે આચાર્ય શિષ્યોને હિતશિક્ષા આપે છે.)
– શિષ્ય – २६ गुणवानेव हि शिष्यो, लोकद्वयहितकरो गुरोर्भवति ।
इतरस्त्वार्त्तध्यानं, श्रद्धाऽभावात् प्रवर्द्धयति ॥८३॥
ગુણવાન શિષ્ય જ ગુરુને બંને લોકમાં હિતકર થાય છે. બીજો (ગુણથી રહિત) તો શ્રદ્ધાના અભાવના કારણે (ગુરુ) આર્તધ્યાન જ વધારે છે. २२ उत्पन्नमार्यदेशे, जातिकुलविशुद्धमल्पकर्माणम् ।
कृशतरकषायहासं, कृतज्ञमविरुद्धकार्यकरम् ॥८४॥
આર્યદેશમાં ઉત્પન્ન થયેલ, શુદ્ધ જાતિ-કુલવાળો, હળુકર્મી, અલ્પકષાયી, અલ્પહાસ્ય, કૃતજ્ઞ, લોકવિરુદ્ધ કાર્ય ન કરનાર
