________________
અધ્યાત્મકલ્પદ્રુમ સૂક્તરત્નમંજૂષા
૧૦૯
१३/२२ भवेद् गुणी मुग्धकृतैर्न हि स्तवैः,
न ख्यातिदानार्चनवन्दनादिभिः । विना गुणान् नो भवदुःखसंक्षयः, ततो गुणानर्जय किं स्तवादिभिः ? ॥८२॥
ભોળા માણસોએ કરેલી પ્રશંસા કે પ્રસિદ્ધિ, દાન, પૂજન, વંદન વગેરેથી કોઈ ગુણી બની જતું નથી, અને ગુણ વિના સંસારના દુઃખોનો નાશ થતો નથી. એટલે ગુણોનું જ ઉપાર્જન ४२, प्रशंसाथी शुं थवार्नु छ ? १३/८ गुणांस्तवाश्रित्य नमन्त्यमी जना,
ददत्युपध्यालयभैल्यशिष्यकान् । विना गुणान् वेषमृषेः बिभर्षि चेत्, ततष्ठकानां तव भाविनी गतिः ॥८३॥
તારા ગુણોને લઈને લોકો નમસ્કાર કરે છે અને ઉપધિ, મકાન, ગોચરી, શિષ્યો આપે છે. જો તું ગુણ વિના જ સાધુનો વેશ ધારણ કરે છે, તો તારી ગતિ ઠગ જેવી થવાની છે. १३/२४ परिग्रहं चेद् व्यजहा गृहादेः,
तत् किं नु धर्मोपकृतिच्छलात् तं । करोषि शय्योपधिपुस्तकादेः, गरोऽपि नामान्तरतोऽपि हन्ता ॥८४॥
