________________
૩૪
સંબોધ સિત્તરી-પંચસૂત્ર સૂક્તરત્નમંજૂષા
१६ एवं णाऊण संसग्गि, दंसणालावसंथवं ।
संवासं च हियाकंखी, सव्वोवाएहि वज्जए ॥१२॥
એ પ્રમાણે સમજીને હિતેચ્છુએ સુખશીલ ગુરુઓનો સંસર્ગ, તેમનું દર્શન, તેમની સાથે વાર્તાલાપ, તેમની સ્તુતિ અને તેમનો સહવાસ વગેરે સર્વ રીતે તજવા જોઈએ. २० वरमग्गिमि पवेसो, वरं विसुद्धेण कम्मुणा मरणं ।
मा गहियव्वयभंगो, मा जीअं खलिअसीलस्स ॥१३॥
અગ્નિમાં પ્રવેશ કરવો સારો, વિશુદ્ધકર્મ કરીને મરવું સારું, પરંતુ લીધેલા વ્રતનો ભંગ કરવો કે શીલથી ભ્રષ્ટ થઈને જીવવું સારું નથી. २१ अरिहं देवो गुरूणो, सुसाहुणो जिणमयं मह पमाणं ।
इच्चाइ सुहो भावो, सम्मत्तं बिंति जगगुरूणो ॥१४॥
અરિહંત તે દેવ, સુસાધુઓ તે ગુરુઓ અને જિનમત (ધર્મ) તે મારે પ્રમાણ છે - ઇત્યાદિ શુભ ભાવને જગદ્ગુરુ શ્રી તીર્થંકરદેવો સમ્યક્ત કહે છે. २२ लब्भइ सुरसामित्तं, लब्भइ पहुअत्तणं न संदेहो ।
एगं नवरि न लब्भइ, दुल्लहरयणं व सम्मत्तं ॥१५॥
દેવોનું સ્વામીપણું અને પ્રભુતા પણ મળી શકે છે, તેમાં શંકા નથી, પણ દુર્લભ રત્ન જેવું સમ્યક્ત મળતું નથી.
