________________
પંચવસ્તુક સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
હૃષ્ટપુષ્ટ શરીરવાળાને વિશિષ્ટ સહકારી કારણ (બાહ્ય નિમિત્ત) મળી જવાથી અશુભ પ્રવૃત્તિનું પરમ કારણ એવા મોહનો ઉદય થાય છે. ८५० तम्हा उ अणसणाइ वि, पीडाजणगंपि ईसि देहस्स।
बंभं व सेविअव्वं, तवोवहाणं सया जइणा ॥६२॥
એટલે અનશનાદિ શરીરને થોડા પીડાકારી હોવા છતાં પણ, સાધુએ બ્રહ્મચર્યની જેમ સદા તપ કરવો. ८५३ ता जह न देहपीडा, ण यावि चिअमंससोणिअत्तं तु ।
जह धम्मझाणवुड्डी, तहा इमं होइ कायव्वं ॥१३॥
એટલે જે રીતે શરીરને પીડા ન થાય અને હૃષ્ટપુષ્ટ પણ ન થાય, જેનાથી ધર્મધ્યાનની વૃદ્ધિ થાય તે રીતે તપ કરવો. ५४० पुरिसं तस्सुवयारं, अवयारं चऽप्पणो अ नाऊणं ।
कुज्जा वेयावडिअं, आणं काउं निरासंसो ॥६४॥
વ્યક્તિ, તેનો ઉપકાર, પોતાનો અપકાર (પરિશ્રમ વગેરે) જાણીને આજ્ઞા પ્રમાણે નિરાશંસપણે વૈયાવચ્ચ કરવી. ५३९ भाविअजिणवयणाणं,
ममत्तरहिआण नत्थि उ विसेसो । अप्पाणंमि परंमि अ, तो वज्जे पीडमुभओ वि ॥६५॥
