________________
ભવભાવના સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
- આશ્રવ ભાવના – ४३४ धम्मं अत्थं काम, तिन्नि वि कुद्धो जणो परिच्चयइ।
आयरइ ताई जेहि य, दुहिओ इह परभवे होइ ॥३॥
ગુસ્સે થયેલો માણસ ધર્મ, અર્થ અને કામ - ત્રણે ગુમાવે છે અને તેવું આચરણ કરે છે કે જેથી આભવ-પરભવમાં દુઃખી થાય છે. ४३५ पावंति जए अजसं, उम्मायं अप्पणो गुणब्भंसं ।
उवहसणिज्जा य जणे, होंति अहंकारिणो जीवा ॥६४॥
અહંકારી જીવો જગતમાં અપયશ, ઉન્માદ અને પોતાના ગુણનો નાશ પામે છે અને લોકમાં મશ્કરીને પાત્ર બને છે. ४३६ जह जह वंचइ लोयं, माइल्लो कूडबहुपवंचेहिं ।
तह तह संचिणइ मलं, बंधइ भवसायरं घोरं ॥६५॥
માયાવી જેમ જેમ ઘણાં ખોટા પ્રપંચોથી જગતને છેતરે છે, તેમ તેમ કર્મ બાંધીને ઘોર સંસારસાગરમાં રખડવાનું નિશ્ચિત કરે છે. ४३७ लोभेण य हरियमणो, हारइ कज्जं समायरइ पावं ।
अइलोभेण विणस्सइ, मच्छो व्व जहा गलं गिलिउं॥६६॥
લોભથી ગ્રસ્ત મનવાળો પાપ કરે છે અને પોતાનું કાર્ય કરી શકતો નથી. અતિલોભથી ગલમાં ફસાયેલા માછલાની જેમ નાશ પામે છે.
