________________
ઉપદેશમાળા (પુષ્પમાળા) સૂક્ત- રત્ન - મંજૂષા
ક્ષેત્રથી - યુગ (ગાડાની ધૂંસરી) જેટલી જમીનમાં દૃષ્ટિ રાખે, દ્રવ્યથી - આંખોથી જીવો જુએ, કાળથી - જ્યાં સુધી ચાલે ત્યાં સુધી, ભાવથી મન-વચન-કાયાથી ઉપયોગયુક્ત રહે. (ઈર્યાસમિતિ). १७८ उड्डमुहो कहरत्तो, हसिरो सद्दाइएसु रज्जतो ।
सज्झायं चिंतंतो, रीइज्ज न चक्कवालेणं ॥२२॥
મોટું ઊંચું રાખીને, કથા કરતો, હસતો, શબ્દાદિ વિષયોમાં રાગ કરતો, મનમાં સ્વાધ્યાય કરતો કે ગોળ ફરતો ન ચાલે. १८१ बहुयं लाघवजणयं, सावज्जं निट्ठरं असंबद्धं ।
गारत्थियजणउचियं, भासासमिओ न भासिज्जा ॥२३॥
ભાષાસમિતિ યુક્ત એવા સાધુએ વધારે, લઘુતા કરનારું, સાવદ્ય, નિષ્ફર, સંબંધ વગરનું કે ગૃહસ્થની ભાષામાં ન બોલવું. १८४ आहारमित्तकज्जे, सहस च्चिय जो विलंघइ जिणाणं ।
कह सेसगुणे धरिही, सुदुद्धरे सो जओ भणियं ॥२४॥
આહાર માત્ર માટે જે જિનેશ્વરની આજ્ઞાનો ભંગ કરે, તે બીજા દુષ્કર ગુણોને તો શી રીતે ધારણ કરશે ? કહ્યું છે કે.. १८५ जिणसासणस्स मूलं, भिक्खायरिया जिणेहिं पन्नत्ता।
इत्थ परितप्पमाणं, तं जाणसु मंदसद्धीअं ॥२५॥
જિનેશ્વરોએ નિર્દોષ ભિક્ષાચર્યા જિનશાસનનું મૂળ કહી છે. તેમાં કંટાળો લાવનારને મંદ શ્રદ્ધાવાળો જાણવો.
