________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
५२१ संसारसागरमिणं,
परिब्भमंतेहिं सव्वजीवहिं । गहियाणि य मुक्काणि य, अणंतसो दव्वलिंगाइं ॥१०२॥
આ સંસારસાગરમાં ભમતાં સર્વ જીવોએ અનંતવાર ચારિત્રનો વેશ લીધો છે અને છોડ્યો છે. ५१८ जह सरणमुवगयाणं, जीवाणं निकिंतए सिरे जो उ।
एवं आयरिओ वि हु, उस्सत्तं पन्नवंतो य ॥१०३॥
શરણે આવેલા જીવનું માથું કાપી નાખે, તેવું કામ उत्सूत्रप्र३५५४२नार आयार्य (गुरु) ४२ ७. ५१३ सुज्झइ जई सुचरणो,
सुज्झइ सुसावओ वि गुणकलिओ । ओसन्नचरणकरणो, सुज्झइ संविग्गपक्खरुई ॥१०४॥
ચારિત્રનું પાલન કરનાર નિર્જરા કરે. ગુણવાનું સુશ્રાવક નિર્જરા કરે. શિથિલચારિત્રી પણ સંવિગ્નપક્ષપાતી હોય તો તે પણ નિર્જરા કરે. ५१५ सुद्धं सुसाहुधम्मं कहेइ, निदइ य निययमायारं ।
सुतवस्सियाणं पुरओ, होइ य सव्वोमराइणिओ ॥१०५॥
