________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
वेसो वि अप्पमाणो, असंजमपएसु वट्टमाणस्स । किं परियत्तियवेसं, विसं न मारेइ खज्जंतं ? ॥ ८१ ॥ અસંયમસ્થાનોમાં વર્તનારનો વેશ કંઈ કામનો નથી. શું વેશ બદલવાથી ખાધેલું ઝેર મારે નહીં ?
૨૨
२१
२५९ घित्तूण वि सामण्णं, संजमजोगेसु होइ जो सिढिलो । पडइ जई वयणिज्जे, सोअइ य गओ कुदेवत्तं ॥८२॥ સાધુપણું લઈને પણ જે સંયમયોગોમાં શિથિલ થાય છે, તે સાધુ નિંદનીય બને છે અને હલકી દેવગતિમાં જઈને શોક हुरे छे.
ગારવત્રિક
३२४ पवराई वत्थपायासणोवगरणाई एस विभवो मे ।
अवि य महाजणनेया, अहं ति अह इड्डिगारविओ ॥८३॥ 'उत्तम वस्त्र, पात्र, आहार, उपडरए खा जधो भारो वैभव छे. हुं महाभननो अग्रणी छु' मा ऋद्धिगारव छे. ३२५ अरसं विरसं लूहं, जहोववन्नं च निच्छ भुत्तुं ।
निद्वाणि पेसलाणि य, मग्गइ रसगारवे गिद्धो ॥८४॥
૨સ વગરનું, બેસ્વાદ, લૂખું - જેવું મળે તેવું વાપરવા ન ઇચ્છે, સ્નિગ્ધ અને સ્વાદિષ્ટ માગે, તે રસગારવમાં ડૂબેલો છે. ३२६ सुस्सुसई सरीरं, सयणासणवाहणापसंगपरो ।
सायागारवगुरुओ, दुक्खस्स न देइ अप्पाणं ॥८५॥
