________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત- રત્ન- મંજૂષા
અને ૯. વિભૂષાનો ત્યાગ કરતો સાધુ બ્રહ્મચર્યની ગુદ્ધિ(વાડ)માં પ્રયત્નશીલ હોય. વળી તે ત્રણ ગુણિયુક્ત, શાંત, જિતેન્દ્રિય અને પ્રશાંત હોય. ३३७ गुज्झोरुवयणकक्खोरुअंतरे, तह थणंतरे दटुं ।
साहरइ तओ दिढेि, न बंधइ दिट्ठिए दिढेि ॥६५॥
(સ્ત્રીના) ગુપ્ત અંગો, સાથળ, મુખ, બગલ અને છાતી કે સ્તન પર નજર પડે તો ખેંચી લે, સ્ત્રીની આંખ સાથે આંખ ન મેળવે. २१० सव्वगहाणं पभवो, महागहो सव्वदोसपायट्टी ।
कामग्गहो दुरप्पा, जेणऽभिभूयं जगं सव्वं ॥६६॥
દુષ્ટ કામનો ઉન્માદ એ સમસ્ત ઉન્માદનું ઉત્પત્તિસ્થાન એવો મહાઉન્માદ અને સર્વ દોષોનો પ્રવર્તક છે, જેણે આખું જગત વશ કર્યું છે. २१२ जह कच्छुल्लो कच्छं, कंडुयमाणो दुहं मुणइ सुक्खं ।
मोहाउरा मणुस्सा, तह कामदुहं सुहं बिंति ॥६७॥
જેમ ખંજવાળનો રોગી, ખંજવાળતી વખતે દુઃખને પણ સુખ માને, તેમ મોહાધીન માણસો કામવાસનાના દુઃખને સુખ માને છે. २११ जो सेवइ किं लहइ ?, थामं हारेइ दुब्बलो होइ ।
पावेइ वेमणस्सं, दुक्खाणि य अत्तदोसेणं ॥६८॥
