________________
ઉપદેશમાળા સૂક્ત - રત્ન - મંજૂષા
બીજાની નિંદા કરનાર, જે દોષો બીજાને આપે છે તે જ દોષો પોતે પામે છે. એટલે પરનિંદક જોવાલાયક પણ નથી.
७१
जड़ ता जणसंववहार - वज्जियमकज्जमायरइ अन्नो । जो तं पुणो विकत्थइ, परस्स वसणेण सो दुहिओ ॥४६॥
૧૩
કોઈ બીજી વ્યક્તિ લોકવ્યવહારથી વિરુદ્ધ એવું અકાર્ય કરે, તેની જે નિંદા કરે, તે તો બીજાના દુઃખે દુ:ખી થાય છે.
६८
असुओि त्ति गुणसमुइओ त्ति, जो न सहइ जइपसंसं । સો પરિહારૂ પરમને, નદા મહાપીઢ-પીરસી ।।૪।। “અતિસુંદર છે - ગુણવાન્ છે” આવી સાધુની પ્રશંસા જે સહન ન કરે, તે પીઠ-મહાપીઠની જેમ પરભવમાં હીનપણું પામે છે.
४१४ अप्पागमो किलिस्सइ,
जइ वि करेइ अइदुक्करं तु तवं । सुंदरबुद्धीइ कयं,
बहुयं पि न सुंदरं होइ ॥ ४८ ॥
અલ્પજ્ઞાની, સુદુષ્કર તપ કરે તો પણ માત્ર કાયકષ્ટ છે.
સારું હોવાની બુદ્ધિથી કરાયેલી ઘણી આચરણા વાસ્તવમાં સારી નથી હોતી.
४१५ अपरिच्छियसुयनिहसस्स, केवलमभिन्नसुत्तचारिस्स । सव्वुज्जमेण वि क, अन्नाणतवे बहुं पडइ ॥४९॥
