________________ [ 57 મહામંગળકારી પરમપુણ્ય સુઅવસર અનાયાસે પ્રાપ્ત થયેલ છે. રે આત્મન ! પુષ્પરાવર્ત મહામેઘના ધોધની જેમ નિરંતર વર્ષ તે દેવાધિદેવની અનન્ત કરુણાને મહાધેધ, દેવાધિદેવના અનન્તમહાપ્રભાવે હે આત્મન ! તું ઝીલવા(ધારણ કરવા)ની પાત્રતા(ગ્યતા)વાળ થવાથી તેને અનાચાસે પ્રાપ્ત થયેલ આ મહામંગળકારી પરમપુણ્ય સુઅવસર પરમ ઉદારતાથી વધાવી લે. એ પરમ ઉમળકો આવવાથી પુણ્યવન સુશ્રાવકે પોતાના કુલીન સુપુત્રને પૂછે છે કે જે આપણું સમસ્ત પરિવારને ઉલ્લાસ વધતું હોય, તો શ્રી જિનમન્દિરજીના જીર્ણોદ્ધારને અર્ધો લાભ આપણે લઈએ અને અધે લાભ શ્રી સંઘ લે.” “પિતાજી, લક્ષમી પરમાત્માની છે, અને આપ એ લક્ષ્મીના સંચાલક છે, એટલે લાભ લેવા અંગે અમને પૂછવાનું હોય જ નહિ. કદાચ હું ખોટે પણ હોઈશ; પરન્તુ આપની એક વાત મને ખટકે છે. આપે જીર્ણોદ્ધારમાં અધે લાભ લેવાનું કેમ વિચાયું ? શું અધી લક્ષ્મી આપની પિતાની છે?” સુપુત્રની આ વાત સાંભળતાં જ પુણ્યવંત સુશ્રાવકને પિતાની ભૂલ સમજાઈ ગઈ. “પુત્ર હો તે આવા હે', એ પ્રમાણે મનમાં વિચારીને સુપુત્રની ભાવનાને મને મન કવાંટી લીધું. પુણવન્ત સુશ્રાવક ઊભા થઈને, અંજલિબદ્ધ
