________________ 5o ચેવિહાર ઉપવાસની તપશ્ચર્યા, અને એ તપશ્ચર્યા દ્વારા થતી કર્મનિર્જરામાં આ પુણ્યભૂમિ, અને આ પુણ્યભૂમિના પુણ્યવન્ત નગરજને સહાયક થઈ રહ્યા છે, એ પણ અપેક્ષાએ તે આપણું પરમ સદ્ભાગ્ય જ ગણાય, કારણ કે આપણે અન્યત્ર હોત, અને ત્યાં આહારપાણીની ઉપલબ્ધિ સુલભ હોત, તો આ કેટીની એકધારી તપોધમની આરાધના અશક્ય ન થાત, અને આત્મામાંથી અન્તરાય આદિ અશુભ કર્મોની નિર્જરા પણ સુશક્ય ન થાત. આપણે તે એ પુણ્યવન્ત પ્રત્યે પણ એવી ગુણદષ્ટિ રાખવામાં જ આપણું કલ્યાણ અને મોક્ષ છે. એ તે આપણું અગ્નિપરીક્ષા છે. અપેક્ષાએ તે આપણે પરમ પુણ્યદય ગણાય, કે પુષ્ટ સશક્ત અને રોગમુક્ત એવી બાહય યુવા અને પ્રૌઢ અવસ્થામાં પૂર્વોપાર્જિત અશુભ અન્તરાયકમ ઉદયમાં આવવાથી શુદ્ધ આહારપાળુની ગવેષ કરવા છતાં તેવા પ્રકારના શુદ્ધ આહાર પાણીની ઉપલબ્ધિ ન થવાથી, આપણાથી અપૂર્વસમતાપૂર્વક પરમ પ્રસન્નચિત્ત તપશ્ચર્યા થતી રહે, એ તો આપણું અગ્નિ પરીક્ષા છે. એ પરીક્ષામાં સાંગોપાંગ ઉત્તીર્ણ થયા, તે મહાનિર્જરા અને એ પરીક્ષામાં લપસ્યા તો કદાચ ભવાન્તરમાં એનાથી પણ આકરી પરીક્ષામાંથી પસાર થવું પડે, તેય નકારી શકાય તેમ નથી. અશુભકર્મ કેટલું દુષ્કર થાત? અસાધ્યરેગાક્રાન્ત અશક્ત અને દુર્બળ એવી વૃદ્ધાવસ્થામાં
