________________ ઈતિહાસમું ભેદી નું - ગેરી પ્રજાના એજન્ટો આપણું ભારતીય શિક્ષિત સત્તાધીશો બેઉને અડયા તો ઘઉં ફૂલ; જે ખાંડને અડવા તે ખાંડ ડૂલ; જે તેલને અડ્યા તે તેલ ફૂલ. અને આ જ ન્યાયે હવે જે ધર્મને અડ્યા તે ધર્મ પણ ધરતી ઉપરથી ડૂલ થઈ જ જવાને. મને પેલી રાજાશાહીના સમયની વિષકન્યા યાદ આવે છે, જેને એ અડી; એનું મોત થયું. અને પેલા વાઘનખ પહેરેલા શિવાજી યાદ આવે છે; અફઝલખાનને ભેટયા અને એ બિચારે ! ઊભો જ ચીરાઈ ગયો ! “વિકાસના નામે સ્પર્શ કરો..અંતે જઈને એને વિનાશ કરે..” ગોરા લેકેની વિકાસની આ મહાજાળ જેટલી વહેલી જાણીએ એટલું આપણું મોત દૂર તે ઠેલાય જ. આપણાં ધર્મશાસ્ત્રોમાં કસાઈના બેકડાનું અને કસાઈની ગાયનું રૂપક દૃષ્ટાંત આવે છે. બેકડાને રોજ પૌષ્ટિક લીલા ચણું મળતા અને બેકડે તગડે બનતા. જ્યારે કસાઈને દૂધ પૂરું પાડતી ગાયને સામાન્ય ઘાસ પણ ન મળતું. એક દી વાછરડાએ પિતાની માતાને આવા ભેદભાવનું કારણ પૂછ્યું. માએ સમાધાન કરતાં જણાવ્યું કે એ બેકડો કઈ દી મહેમાને આવતાં ભેજન માટે કપાઈ જશે. આપણી એવી દુર્દશા નહિ થાય. ખરેખર એક દી એમ જ થયું. બેકડે કપાઈ ગયે. બેકડાના વિકાસમાં જ બેકડાને વિનાશ. પેલો પારધી! જાળ પાથરીને ઘણું કબૂતરને ભેગાં કરે! ખૂબ શાન્તિથી રાખે, ખાંસી પણ ન ખાય. ખૂબ ખાવા દે... પણ અને શું ? હમણાં કબૂતરે ખાય છે, પછી કબૂતરને. ' જ ખાઈ જવાનાં છે. વિકાસના દેખાવ નીચે જ સર્વનાશ.
