________________ 116 મહર્ષિ મેતારજ મળી કંઈ કંઈ વાર્તાવિદ કરવા લાગ્યાં હતાં. અલ્યા, આ કુમારી તે જ્ઞાતપુત્રની ઉપાસિકા છે. હવે એને ધરમ ને બરમ! " એકે હસતાં કહ્યું. “ઠીક નાક કાપ્યું, રાજા ચેટક તો કોઈને ગણકારતો જ નહોતે. પિતાની પાસે જાણે બધા રાજા તણખલાં! અલ્યા,એ અહિંસાધર્મને ઉપાસક લડવા બહાર નીકળ્યું હશે કે !" “અરે, લડવાને બદલે સામાયક કરવા બેઠો હશે ને ચર્ચા કરનારાઓ હસી પડ્યા. સહુને રાજકીય કરતાં આ પ્રસંગે ધાર્મિક રીતે પણ ઠીક લાગે. જ્ઞાતપુત્રના ઉપાસકેએ હમણાં હમણાં ઉપાડે લીધો હતો. આ પ્રસંગ એમને હેઠા બેસાડવા માટે ઠીક ઉપયોગી નીવડશે. એમ બધા માનવા લાગ્યા હતા. પણ પુરજને આ વાત કરીને વિખરાય, તે પહેલાં તો એક જણ ઉતાવળે ઉતાવળો વચ્ચે ધસી આવ્યો. એ ખૂબ હાં હતે ને સાથે સાથે પેટ પકડીને હસતો હતો. અરે, એક ખૂબ હસવા જેવી ખબર !" શું છે શંભુ ?" આખું ટોળું નવા સમાચાર જાણવાની જિજ્ઞાસાથી એને ઘેરી વળ્યું. પણ શંભુ અત્યંત હાંફતો હતે. એ હાંફવા નવરે પડતે ત્યાં હસવા લાગતોઃ ને હસવામાંથી જરા નવા પડતો ત્યાં હાંફતો. શું કહું? હું તો હસીને બેવડ વળી ગયો. રાજદેવડીએથી જ સાંભળીને આવ્યો છું. કેવી વિચિત્ર ઘટના ! અને પુનઃ એ હસવા લાગે. એકઠા થયેલાઓની ઈંતેજારી હદપારની વધી ગઈ હતી. એકે લાકડીને ગેદો મારતાં કહ્યું:
