________________ ૯ર મહષિ મેતારજ રખે મૂક્ત મન મેકણું રે, પડ મેલીને સંકેલ રે, સમયસુંદરની શિખડી રે, સુખડી અમૃતવેલ રે ! બેબીડા, તું છે જે મનનું ધોતિયું રે! * વિરૂપા વસ્ત્ર ધોવામાં ને ગાવામાં મશગૂલ હતી, ત્યાં પાછળથી કોઈએ એના મસ્તક પર ફૂલોને વરસાદ વરસાવ્યા. અરે, આ શું તફાન!” “ફૂલોને વરસાદ! રાણીજીને ફૂલની બિછાત !" હસતા હસતા માતંગ બોલ્યો. “રાણીજીને ફૂલોની બિછાત અને રાજાજીને?” તારા હાથમાં રહેલો કાખંડ !" વિરૂપા શરમાઈ ગઈ.એ વસ્ત્ર ધેતી દેતી ઊભી થઈ અને બોલી: “ભોજનને થોડો વિલંબ છે! માતંગ, આ આસોપાલવ નીચે થોડીવાર વિશ્રામ કર !" ચાલને, આજે સાથે સાથે બેસી ભોજન બનાવીએ ને વાત કરીએ. કદાચ હવે બેએક દહાડા સુધી મારાથી ઘેર એછું અવાશે.” કેમ " “એક કારણ છે!” શું કારણ, કંઇ ગુપ્ત વાત છે!” છે સમયસુદ૨ ઉપાધ્યાય
