________________ હજારમાં એક 85 ત્યારે અંબોડામાં પારિજાતક નાખીશ મા ! એક તે નાગણની ફેણ જેવો અંબોડે ને એમાં લાલઘૂમ ફૂલ. કેકની ભારે નજર લાગી. પણ ફિકર નહિ ! '' માતંગ મનમાં બબડ્યો ને એણે પિતાના મંત્રો યાદ કરવા માંડ્યા. નાગ. ભૂત. યક્ષ. ઈક, રકંદ, રદ્ધ, શિવ ને શ્રમણને તેણે મંત્રદ્રારા આવાહન કર્યું. અનેક શક્તિમાતાઓને મરી, ઠંડુ પાણી લાવી. મંત્રજ એના મુખ પર છાંટવા માંડયું. છતાં ચ વિરૂપા બેશુદ્ધ હતી. પણ હવે એના ઘૂમતા ડોળા શાન્ત પડયા હતા. એનું ધમણની જેમ ઉછળતું હદય ધીમું પડયું હતું. જબરી નજર...” માતંગ બબડ અને તેણે આ નજરની અધિષ્ઠાત્રીને કાઢવા કમર કસી હોય તેમ પિતાના મસ્તકની શિખા છોડી. પિતાના હાથમાં રહેલી તામ્રમુદ્રિકા કાઢી વિરૂપાની એક લટ સાથે બાંધી, અને પુનઃ વેગથી મંત્રોચ્ચાર શરૂ કર્યો. એણે પૃથ્વી, આકાશ ને પાતાળ, દિશા ને વિદિશા, વન, વ્રજ, વનખંડ ને વનોદ્યાનના દેવતાઓનું આવાહન કર્યું. પણ દેવતાઓ આજે નકકી કાઈ બીજ ભક્તોની ભીડ ભાંગવા ગયા હશે, નહિ તો આટલો વિલંબ કેમ ? શરતોની પૂર્ણાહુતિ થઈ હતી. મહામંત્રી, શ્રષ્ટિકુમાર મેતાર્ય અને બીજા વિજેતાઓની પ્રશંસા કરતી જનમેદની વિખરાવા લાગી હતી. વિરૂપાની કોઈને પડી નહોતી. રસ્તે જતા કોઈની નજર પડતી તો તે તરત ટીકા કરતુંઃ જેઈને પેલી છેલછબીલી થઈને ફરનાર મેત–રા વિરૂપા! વણીને વશ કરવા વળી કઈ ચેનચાળા આદર્યા હશે. વાઘ જેવા માતંગને બકરી જે બનાવી મૂક્યો છે. બિચાર, બૈરી પાસે બસ, બકરી બેં...” ટીકા કરનારે મેથી ઉચ્ચાર કર્યો ને સાંભળનારા હસી પડયા.
