________________ 139 જૈન ઇતિહાસની ઝલકો પ્રમાણે ગાયું : એક જિહને જિણો (જિનેશ્વરદેવ) મળ્યો. ન ફળ્યો તારણહાર જેહ અમારણ (અહિંસાના પ્રતિપાદક પ્રભુને) પૂજઈ તે કિમ મારણહાર આ સાંભળીને જિણહ શેઠ ચમક્યા. પૂજાવિધિ પૂરી કરીને બહાર આવીને ચારણને આમ કહેવાનું કારણ પૂછ્યું. ચારણે કહ્યું, “શેઠજી ! હું ગરીબ ચારણ છું. હું તે ઊંટ ચોરતો હોઈશ? ચોરીને સંતાડવું ક્યાં ? મારી પાસે તેટલી જગ્યા ક્યાંથી હોય ? આપે આટલો તો વિચાર કરવો હતો ! મેં તો આપને ટકોર કરવા માટે જ ઊંટ ચોર્યાનો દેખાવ કર્યો હતો. આપ અમારિના પ્રવર્તક એવા “જિન”ના પૂજક છો છતાં આપ કેવા કઠોર મારણહાર છો ? શેઠ ! આપના જેવા ધર્મને આ જરાય શોભતું નથી હોં !" ચારણની મધ નીતરતી કડવી વાત સાંભળીને દંડનાયક ખુશ થઈ ગયા. તેને ઇનામ આપ્યું. ત્યાર પછી તેણે કઠોરતા ઘણી ઓછી કરી નાંખી. આ જિણહ શેઠે ધોળકામાં બે જિનાલયો બનાવ્યા હતાં. તેણે અનેક ધર્મકાર્યો કર્યાં હતાં. રાજા ભીમદેવ (વિ. સં. ૧૦૭૮)ના સમયની આ ઘટના છે. [240] દિગમ્બરાચાર્ય કુમુદચન્દ્ર સિદ્ધરાજ જયસિંહના સમયની આ વાત છે. એ વખતે આચાર્ય વાદિદેવસૂરિજી મહારાજા થયા. એક વાર તેમણે કર્ણાવતીમાં સિદ્ધ નામના શ્રાવકને ત્યાં ચાતુર્માસ કર્યું. એ સમયે ઝનૂની દિગંબરાચાર્ય કુમુદચન્દ્ર પણ કર્ણાવતીમાં જ ચાતુર્માસ રહ્યા હતા. તેને વાદિદેવસૂરિજી સાથે વાદ કરવાનું મન થયું. તેણે વારંવાર સૂરિજીને વાદ કરવા જણાવ્યું પણ સૂરિજી કાયમ મૌન રહ્યા. આથી દિગંબરાચાર્યનું ઝનૂન વધ્યું. તેઓ બેલગામ બોલવા લાગ્યા. એક દિવસે તેમના નિવાસસ્થળ પાસેથી સરસ્વતીશ્રી નામનાં જૈન સાધ્વી પસાર થતાં હતાં. તેમને રસ્તા ઉપર ઊભા રાખીને કુમુદચન્દ્ર વાદિદેવસૂરિજી મહારાજાની વાદ કરવાની ડરપોકતા જણાવી. આ સાંભળીને સાધ્વીને પગથી માથા સુધી ઝાળ લાગી ગઈ. તે સીધાં સૂરિજી પાસે આવ્યાં અને એકદમ ભાવાવેશમાં આવીને તેમને
