________________ શ્રાવકો એવા હતા કે જેને જોઈને સાધુ પણ ખોટી ગરબડ કરતા અટકી જાય. શ્રાવકો જો આવ હોય તો વિચારો કે સાધુ કેવા તૈયાર હોય? ગાથા - 6: અતિ ચેદ્ ગ્રસ્થિભિજ્ઞાન કિ ચિત્રસ્તન્નયત્રઃ? પ્રદીપા ક્વોપયુજ્યને, તમોદની દષ્ટિરેવ ચે? Ilધ્રા ગાથાર્થઃ જો ગ્રંથિના ભેદથી ઉત્પન્ન થયેલું આત્મપરિણતિવાળું જ્ઞાન છે. તો વિવિધ પ્રકારના શાસ્ત્રોના બંધનનું શું કામ છે? જો દષ્ટિ જ અંધકારનો નાશ કરનારી છે તો દીવાઓની શી જરૂર? જો આત્માને ગ્રંથિને ભેદવાથી આત્મામાં જ્ઞાન પ્રગટ થાય તો પછી જુદા જુદા પ્રકારના શાસ્ત્રના જ્ઞાનથી સર્યું. જેને એવી દષ્ટિ પ્રગટ થઈ ગઈ છે કે તે અંધકારમાં પણ સ્પષ્ટ જોઈ શકે છે તો તેને દીવાની શી જરૂર? આત્મામાં રહેલી મોહની ગ્રંથિ ભેદાઈ જાય. તે જ્ઞાન પ્રગટ થઈ જાય તો શાસ્ત્રની શી જરૂર? અભવીને પૂર્વનું જ્ઞાન થાય છે પણ ગ્રંથિભેદ થતો નથી. તે અનેકોને મોક્ષમાર્ગના મુસાફર બનાવી શકે છે પણ પોતે તો સંસારનો જ મુસાફર બને છે. એટલે જ્ઞાન તો ગ્રંથિભેદ પૂર્વકનું જ જોઈએ, તો તે જ્ઞાનથી આત્મા તરી શકે. અનંતાનુબંધી-૪ અને દર્શન–૩ = દર્શન સપ્તક જ્યાં સુધીમાં ક્ષય, ઉપશમ અને ક્ષયોપશમને પામે અને સાથે જ્ઞાનાવરણીય કર્મનો ક્ષયોપશમ થાય તો તેવા જીવને ભેદજ્ઞાનની દશા પ્રગટી જાય. પછી બધી પરપુદ્ગલ વસ્તુઓથી છૂટા થવાનું જ મન થાય. ગમે તેટલા શાસ્ત્રો સાંભળો, જિનવાણી સાંભળો–પછી એ પ્રમાણે જો જીવાય તો મુનિપણું સાર્થક છે. એકવાર ગ્રંથિ ભેદાય એટલે અર્ધપુગલ પરાવર્તામાં જ તે જીવ મોક્ષે જાય. બધાથી નિરાળા થવાનો ભાવ થાય, તેને જ આત્મજ્ઞાનનો લાભ થાય. તે જ્ઞાન તેને પરિણતિ તરફ લઈ જાય. પરિણતિ જેટલા અંશે થાય એટલો આનંદ વેદાય. જ્ઞાનસાર-૨ // 85
