________________ 147 અદ્વિતીય આનંદલકની સફરે સાધકની ભાવના સૃષ્ટિ - સાધકની આ ભાવના હોય છે : “અપૂર્વ અવસર એ ક્યારે આવશે, કયારે થઈશુ બાહ્યાન્તર નિગ્રંથ જે; સર્વ સંબંધનું બંધન તીક્ષણ છેદીને, વિચરશું ક્યારે મહાપુરુષને પન્થ જે. સર્વભાવથી ઔદાસીન્ય વૃત્તિ કરી, માત્ર દેહ તે સંયમ હેતુ હોય જે અન્ય કારણે અન્ય કશું કહ્યું નહિ, દેહે પણ કિંચિત મૂચ્છ નવિ હોય છે...... શત્રુ મિત્ર પ્રત્યે વતે સમદર્શિતા, માન અમાને વતે તે જ સ્વભાવ જે; જીવિત કે મરણે નહિ જૂનાધિકતા, ભવ મેક્ષે પણ વતે શુદ્ધ સ્વભાવ જે.... ઘેર તપશ્ચર્યામાં પણ મનને તાપ નહિ, સરસ અને નહિ મનને પ્રસન્ન ભાવ જે રજકણ કે રિદ્ધિ વિમાનિક દેવની, સર્વે માન્યા પુદગલ એક સ્વભાવ પણ આ વિચારણું પ્રગટાવવા માટે દેહાધ્યાસથી પર બનવું પડશે. ગ્રન્થકાર મહર્ષિ કહે છે તેમ, “શુદ્ધાત્મદ્રવ્યમેવાણં” ને જાપ કરવો પડશે. “હું નિષ્કલંક, શુદ્ધ, બુદ્ધ આત્મ સ્વરૂપ છું. દેહરૂપ નહિ.” અને આપણું પોતીકી સંપત્તિ કઈ? “શુદ્ધ જ્ઞાન ગુણે મમ.” શુદ્ધ જ્ઞાન એ મારું ધન. અનંત દર્શન એ મારું ધન. ના, મોટર મારી નહિ. બંગલે મારે નહિ, કઈ પણ ભૌતિક પદાર્થો પર મારી માલિકીયત નહિ. ' “હું આત્મા છું. જ્ઞાન વગેરે ગુણે મારી સંપત્તિ છે.” આ વિચારણા, ભાવના એ ફાઉન્ડેશન છે, જેના પર તરવજ્ઞાનની મોટી ઈમારત ખડી કરવી છે. જે... >>
