________________ 140 જ્ઞાનસાર પ્રવચનમાળા હોય છે : પિંડસ્થ ભાવના, પદસ્થ ભાવના ને રૂપાતીત ભાવના. પહેલી પિંડસ્થ ભાવના. પરમાત્માના અભિષેક વખતે, દેએ કરેલી પરમાત્માની ભક્તિનું સ્વરૂપ સાધકનાં મનઃચક્ષુ સામે ખડું થાય છે. હું પણ, કઈ જન્મમાં આ મેરુ શિખર પર ઈન્દ્રો અને દેએ કરેલ ભક્તિમાં દેવ રૂપે સામેલ હઈશ અને એ સાક્ષાત પ્રભુના અભિપેકનો લાભ મને મળ્યો હશે. આ વિચારે સાધકના નયનમાંથી હર્ષનાં આંસૂ વહેવા માંડે. બીજી પદસ્થ ભાવના. પરમાત્માની મૂર્તિને આભૂષણે આદિ પહેરાવતાં ભાવવાની હોય છે. સમવસરણ પર આરૂઢ થઈને દેશના આપી રહેલા પ્રભુનું સ્મરણ તે વખતે થઈ રહે. સમવસરણમાં મેઘ ગંભીર સ્વરે દેશના આપતાં ભગવાન, સેનાના કમળ પર વિહાર કરતા પરમાત્મા પ્રભુની આ અવસ્થાને વિચાર કરતાં સાધકને એક વિચારણા જાગે છે : “આકર્ણિપિ, મહિતેપિ, નિરીક્ષિતેપિ” હે પ્રભુ ! સમવસરણમાં બિરાજેલા એવા આપના મેં ભૂતકાળમાં દર્શન પણ કર્યા હશે, આપની વાણીને મેં સાક્ષાત સાંભળી હશે, આપને મેં પૂજ્યા પણ હશે; પરન્તુ આપના દર્શન-શ્રવણ અને પૂજન પાછળ જે ભક્તિ ભાવને સમંદર હિલોળે ચઢેલો હોવો જોઈએ એ મારી પાસે ન હતે માટે જ હજુ હું ચાર ગતિના ચક્કરમાં રખડી રહ્યો છું. પૂજ્ય જિનવિજય મહારાજે મહાવીર ભગવાનના
