________________ દૃષ્ટિએ વિચારતાં કવિની આ કલ્પના ભવ્ય ને ઉદાત્ત લાગે છે. ધર્મની દૃષ્ટિએ વિચારીએ તો પણ કહી શકાય કે ભગવાનનાં મુખનું પ્રત્યક્ષ દર્શન ભવોદધિ તારક બને છે. કવિ ચિત્રાત્મક અભિવ્યક્તિ કરતાં જણાવે છે કે - ને વળી તન પર વારૂ ગ્રહ ગણનો સમુદાય” મુખ પછીના બાકીના શરીરનાં અંગો પર આકાશમાં રહેલા તારલાઓ પ્રકાશ ફેંકે છે. તેમ તારામંડળ ભગવાનના દેહને દેદિપ્યમાન બનાવવામાં પૂરક બને છે. બાલ્યાવસ્થા માત્ર ક્રિીડામાંજ પૂરી થાય તેમ નથી પણ ઉંમર-લાયક થતાં નિશાળે ભણવા જવાના પ્રસંગની કલ્પના કરતાં કવિ નીચે મુજબ જણાવે છે - નંદન નવલા ભણવા નિશાળે પણ મૂકશું ગજપર અંબાડી વ્હેસાડી હોટે સાજ પસલી ભરશું શ્રીફળ ફોફળ નાગરવેલશું સુખલડી લેશું નિશાળીયાને કાજ. હાલો” થાપા ભારતીય સંસ્કૃતિમાં ષોડશ સંસ્કારનું મહત્વ છે. તે મુજબ શાળામાં અભ્યાસ કરવા માટે મૂકવાની વિધિ યથોચિત રીતે કરવામાં આવે છે. અને છેવટે બાકીના નિશાળીયાને આનંદ મંગલરૂપે સુખડી વહેંચવામાં આવશે. માતાને દીકરો પરણાવવામાં જે ઉલ્લાસ હોય છે તે અવર્ણનીય છે. “નંદન” મોટા થાય એટલે પોતાની કક્ષાના પરિવારની કન્યા સાથે લગ્ન કરવામાં આવશે એવી કલ્પનાને હાલરડામાં ગૂંથી લેવામાં આવી છે. 19
