________________ રાખ્યાં છે. પટ્ટાવલીમાં પ્રત્યક્ષ રીતે વ્યક્તિનું સૂચન થતું નથી પણ પરોક્ષ રીતે તો પૂર્વકાલીન આચાર્યોનાં નામનો સંદર્ભ છે. અન્ય રચનાઓમાં રોહિણી, વિજય શેઠ, વિજ્યા શેઠાણી, ગોભદ્ર શેઠ, મહાવીરસ્વામી, પાર્શ્વનાથ, આદીશ્વર, ચંદરાજા-ગુણાવળી, માણિભદ્ર વગેરે વ્યક્તિ લક્ષી શીર્ષકનાં ઉદાહરણ છે. સ્થળ વિષયક શીર્ષકોમાં સુરત, જંબુસર, પાલનપુર, વડોદરા, ઉદયપુર, કેશરીયાજી, કાવી, ખંભાત, અષ્ટાપદ્ નંદીશ્વર, સિધ્ધાચલ વગેરેનો ઉલ્લેખ થયેલો છે. આ પ્રકારની લાક્ષણિક્તા મધ્યકાલિન પરંપરાનું અનુસરણ છે. ચરિત્રાત્મક વસ્તુ હોવાથી વ્યક્તિને કેન્દ્રમાં રાખીને જૈન દર્શન અને જૈનાચારના જીવન વિશેની રસપ્રદ માહિતીનો કવિએ વિસ્તાર કર્યો છે. મધ્યકાલીન કવિઓએ પોતાની રચનામાં પોતે કવિ છે એવો ઉલ્લેખ કાવ્યપંક્તિઓમાં કર્યો છે. જૈન કવિઓની રચનાઓમાં પણ આજ અનુસરણ થયેલું છે. પ્રેમાનંદ પોતાનો પરિચય આપતાં જણાવે કૃષ્ણસુત કવિ પ્રેમાનંદ” “સાંગણ સુત કવિ ઋષભદાસ” “ધીર વિમલ કવિ સેવક નય કહે “રૂપવિજય કવિરાયનો રે, મોહન જયજયકાર” “ણિમા વિજય કવી પદકજ મધુકર” “હંસ વિજય કવિ રાજનોજી મોહનવિજય ગુણ ગાય.” પંડિત હસ્તિવિજય કવિરાય એહવા સુગુરૂ તણો પસાય” વગેરે ઉદાહરણોને આધારે કવિ છે એમ સ્પષ્ટ થાય છે. જોકે બધાજ કવિઓમાં આ પ્રકારનો નામોલ્લેખ થયેલો નથી પણ કેટલાક કવિઓમાં આવી રીત જોવા મળે છે. જૈન સાધુઓ સંસ્કૃત અને પ્રાકૃત ભાષાના અભ્યાસી હોવાથી ગુજરાતી ભાષામાં ગદ્ય કે પદ્ય રચના કરતી વખતે તેનો પ્રભાવ પડ્યો 318
