________________
७६
श्री ज्ञातासूत्रनी सज्झायो. कूया मांहे नाखी तेहने पेठो मालीक ले। पंथग पण तिहां हसी रमीने बालक जोवे पडे ॥३॥ बालक नवि दीगे तव ते सेठ जणावे। एम सांजलि सेठ सो मूर्खा ततखिण आवे । वस्यो चेतज बे ते नेटि लेई बहु मांन । कोटवाल जणाव्या दोमया तेह अमान ॥ तउरे मान घणे ते जोता कूए बालक मार्यों दीगे। हाहाकार करीने तलारे जोयो तस्कर धीगे। काला मांहि बेठो दीगे काली घणो मराव्यो । चहुटे चाचरे बहु परे फेरवि ले हर्मबंध कराव्यो ॥ ४ ॥ किणे काले काल धनावो राज विरोध ते चाल्यो । जांणि कोटवाने ते पण ततक्षिण काल्यो। ते तस्कर साथें एक हम बंध करावे । तिहां नात पाणी लेश दिन दिन पंथग आवे ॥ तत ते जात जिमंता तस्कर मागे सेठ कहे किम आपुं । मुझ सुत घातक तुं महा पापी कवल मात्र पण नापुं । जम्यो सेठ पण फेरावेला तस्कर साथ नावे । आधुं नात देवू मे तुजनें एम कही सेठ मनावे॥५॥ दिन बीजे आधो
