________________
१७८ श्री सोल सतीओनी सज्झायो. ॥१॥ सोनागी सेवो शील सदा फलवंत । जेहथी सुख अनंत ॥ सिवरमणी हु कंत। सो आंकणी ॥२॥ सुंदरपाणी राजा बेटी रे । रुकमणि परणवा काज ॥ वाटे जातां वनमांहिरे । वांद्या श्रीजिनराज ॥३॥ सो ॥ देहरे एक तिहां श्रावीयो रे । हरिषेण तापसराय ॥ ऋषिदत्ता नामे बेटी रे । कुमरने कीधो पसाय ॥ ४ ॥ सो ॥ज्ञषिदत्ताने ले करिरे । कुमर
आवे निजगाम ॥ रुकमणी तिहां मोकली रे । जो गणि सुलसा नाम ॥ ५॥ सो ॥ दिन प्रति एक बालक हणी रे। दीधुं सतीय कलंक ॥ऋषिदत्ता गणी राक्षसी रे। राये काढी निसंक ॥ ६॥ सो ॥ शील राखवा कारणे रे । ते वनमांहि जाय ॥ तापस वेस करी रही रे ! पूजे श्रीजिनराय ॥ ७ ॥ सो० ॥ कनक कुंअर चाल्यो परणवा रे । पहुतो ते वनमांहि ॥ ऋषिदत्ता साथे लश् रे । रुकमणी परण्यो बाहि ॥ ७ ॥ सो० ॥ रुकमणी गर्वपणे कहे रे । योगिणी जिम बाल दीध ॥ ऋषिदत्ता साची हुश् रे । घरे आवी
