________________
१५२
श्री अढार पावस्थान परिहारनो सज्झायो.
॥ माया मृषा परिहार सज्जायम् ॥ १७ ॥
( राजमती कहे नेमिने-ए देशी.) वचन जिनना उलखी । माया मृषा म नाष ॥ करणी अनेरा आचरी । वेसास वचन म दाख रे॥१॥ वचन विचारी बोलीये । व्यापक वाणी दोष रे ॥मा. यासू मिरखा मिल्यो । करे अधर्मना पोषरे (आंकणी)॥ चोर मंमिकनी परें । पामस्ये मरण अकाल ॥ केसरी जिम समता धरी । सत्य वचन सूंबूं पाल रे ॥२॥ वच० ॥ वंकचूल तणी परे । सत्यवंत शील श्राधार रे ॥ इहलोक पूजा पामस्य । परलोक सरग ज्वार रे ॥३॥ वच० ॥ एक गमे पातक सर्वनें । अवर एके पास ॥ हुवे जार जारी असत्यनो । तिण सत्य बोल विमास रे ॥४॥ वच० ॥ कालमां कायक भूषणें । वाचकें व्याप अनंत ॥ तिण वचन दोष निपारीये । श्म कहे श्रीअरिहंत रे ॥ ५ ॥ वच० ॥ विष करे सहजे बल घणूं। वलि जो वधार्यु तेल ॥ फल विकट वांणी असत्यना । माया तणे पुण मेल
