________________ 391 | સ્વાધ્યાય પુષ્પસૌરભ સ્મિત્વિજ્ઞાનમાનન્દ, બ્રહ્મ ચકાત્મતાં ગતમ; સ શ્રદ્ધેયઃ સ ચ ધ્યેય, પ્રપદ્ય શરણં ચ તમ. તેને મ્યાં નાથાસ્તસ્મ, પૃહયેયં સમાહિત; તતઃ કૃતાર્થો ભૂયાસ, ભય કસ્ય કિંકર.. તત્ર તેત્રેણ કુર્યા ચ, પવિત્રાં સ્વાં સરસ્વતીમ; ઇદ હિ ભવાતારે, જન્મિનાં જન્મનઃ ફલમ. કુવાહં પશેરપિ પશુ-ર્વીતરાગસ્તવઃ કવચ ઉત્તિતીર્ષ પરણ્યાન, પદુભ્યાં પશુરિવારમ્યતઃ. તથાપિ શ્રદ્ધા મુગ્ધઉં, નેપાલભ્યસ્મલગ્નપ; વિશ્રખલાપિ વાવૃત્તિઃ, શ્રદ્ધાનસ્ય શુભતે. શ્રીહેમચન્દ્રપ્રભવાદ્વીતરાગસ્તવાદિતઃ; કુમારપાલભૂપાલા, પ્રાતુ ફલમીસિતમ્ . ઇતિ પ્રથમ પ્રકાશ: પ્રિયગુ–સ્ફટિક–સ્વર્ણ–પરાગાર્જનપ્રભા પ્રભે! તવાધૌતશુચિઃ કાયઃ કમિવ નાક્ષિપેતુ. મન્દાર-દામવન્નિત્ય-મવાસિત-સુગન્જિનિ; તવાગે શ્રદ્ધતાં યાન્તિ, નેત્રાણિ સુરષિતામ. દિવ્યામૃતરસાસ્વાદ–ષિપ્રતિહતા ઈવ; સમાવિશક્તિ તે નાથ! નાગે રગેરગથ્રજાઃ ત્વય્યાદશતલાલીન-પ્રતિમાપ્રતિરૂપકે; ક્ષરદવિલીનત્વ-કથાડપિ વિપુષઃ કુતઃ ? ન કેવલં શગમુક્ત, વીતરાગ ! મનસ્તવ વપુઃસ્થિત રક્તમપિ, ક્ષીરધારાસદરમ.
