________________
૨૫
ઉત્પત્તિ : વિકાસ અને જિર્ણોદ્ધાર ]
વિ. સં. ૧૬૦ ના મહા સુદી ૧૩ ના દિવસની આ વાત છે. ભગવાન મળી ગયાના સમાચારથી સૌને ભારે આનન્દ થયો. એ દિવસે કુદરતી રીતિએ જ પૂ. મુનિરાજ શ્રી બુદ્ધિવિજયજી મહારાજ માતરમાં વિરાજમાન હતા. તેમની પાસે ભગવાનને પ્રવેશ કરાવવાનું મુહૂર્ત જેવડાવીને, બીજે દિવસે–મહા સુદી ૧૪ ના શુભ દિને બપોરે ત્રણ વાગે બહુ ઠાઠથી સામૈયું કરવા પૂર્વક ભગવાન શ્રી સુપાર્શ્વનાથસ્વામિજીના બિમ્બને માતરમાં પ્રવેશ કરાવા. શા. કુલચંદ કાળીદાસની નવી દુકાનમાં બે કલાક ભગવાનને પધરાવીને, ત્યાર બાદ પહેલાં શ્રી સુમતિનાથ ભગવાનને જે ઓરડીમાં મહેમાન તરીકે પધરાવ્યા હતા, તે જ ઓરડીમાં આ શ્રી સુપાર્શ્વનાથ ભગવાનને પધરાવ્યા.
હવે એ જ વર્ષમાં માતરના વતની શેઠ બેચરદાસ મેતી લાલનાં ગં. સ્વ. ધર્મપત્ની પારવતીબાઈએ માતરના શ્રી સુમન તિનાથ પ્રભુના દેરાસરમાં નવે ગોખલ કરાવેલો અને તેમાં પિતાની નામરાશિથી આવતા શ્રી ચન્દ્રપ્રભસ્વામી પ્રભુને પધરાવવાને નિર્ણય કરે; પરંતુ પછી એ બહેનને એમ જ થયું કે-મારા કરાવેલા ગોખલામાં હું આ શ્રી સુપાર્શ્વનાથ ભગવાનને જ પધરાવું. માતરના શ્રીસંઘને પણ એ વાત ગમી. આથી, તરત જ શા. રાયચંદ હઠીસિંગ અને શા. ચુનીલાલ ભીખાભાઈ ભગવાનને સુરત લઈ જઈને અંજન કરાવી આવ્યા. અને વિ. સં. ૧૯૬૦ ના વૈશાખ સુદી ૧૫ ને શુક્રવારે સવારે દશ વાગે ભારે ધામધુમથી એ ગોખલામાં આ ભગીરી શ્રી
