________________
૧૧૦
શ્રી પાર્થ જિન જીવન-સૌરભ નિર્ણયાનુસાર બે–ચાર શ્રાવક પાટણ ગયા અને નગરશેઠને મળ્યા. ઘણી ચર્ચા-વિચારણા અને વાટા-ઘાટ પણ થઈ. “કબજે બળવાન ” ની કહેવત મુજબ પાટણના નગરશેઠે અંશ માત્ર પણ મચક ન જ આપી.
સફળતા ન મળવાથી ચાણસ્માનું મહાજન એમ ને એમ પાછું આવ્યું.
પુનઃ બે-ત્રણ વાર પ્રભુજી લેવા માટે આગેવાને ગયા. પરંતુ પાટણના નગરશેઠ ધણીયાપું કરી બેઠા. અને પ્રતિમાજી ન જ આપ્યાં અને ચાણસમા સંઘના આવેલ આગેવાનોને સ્પષ્ટ શબ્દોમાં સંભળાવી દીધું કે–પ્રતિમાજીને લઈ જવાની વાત તે ભૂલી જ જજે.'
આ રીતની પાટણના નગરશેઠની આપખૂદી અને દાદાગિરીથી ચાણસ્માને સંઘ ચંકી ઊઠશે અને રેશે ભરાયે. વાતાવરણમાં દિન-પ્રતિદિન ગરમી વધતી રહી. હવે શું કરવું? એની વિચારણામાં એક દિવસ મહાજન ભેગું થયું. એ પ્રસંગે ચાણસ્માના પાટીદારની જાતના અને સુરાણુની કેમના પટેલ કસલદાસ જેકણુદાસ અને માળીની કોમના રામી નાથા ચતુર (એ સમયને પૂજારી) પણ આવ્યા.
