________________
ઉપા. યશોવિજયજી કૃત સવાસો ગાથાના સ્તવન પર પદ્મવિજયજી મહારાજે દબો લખ્યો છે. તેમાં લખ્યું છે : હરિભદ્રસૂરિના ગ્રંથો પણ આગમ જ ગણાય. એમની વાત તમે નથી માનતા તો આગમને જ નથી માનતા.
આગમાદિ વાંચવામાં તો નવું નવું આવવાથી હજુએ રસ આવે, પણ દેનિક કરાતા ચૈત્યવંદનાદિમાં રસ લગભગ નથી આવતો. હરિભદ્રસૂરિજી વખતે પણ કદાચ આવી સ્થિતિ હશે ! એટલે એમને લલિતવિસ્તરા લખવાનું મન થઈ ગયું હશે !
ઉપમિતિ, સમરાઈથ્ય, વૈરાગ્ય કલ્પલતા આદિ વાંચવાથી પણ વૈરાગ્ય ન જાગે તો સમજવું ઃ આ જીવ દુર્ભવ્ય કે અભવ્ય હશે!
અનંતા ભવો ન કરવા હોય તો આ ભવમાં થોડું સહન કરી લઈએ, થોડી સાધના કરી લઈએ તો કામ થઈ જાય.
વૃદ્ધ મહાત્માઓ પહેલા એટલે જ વૈરાગ્યકારક ગ્રંથો કંઠસ્થ કરાવી પછી વ્યાકરણાદિમાં પ્રવેશ કરાવતા.
• આપણે તો ૫-૫૦ વર્ષમાં વિદાય થઈ જવાના, પણ આ આગમો ટકવાના. હજારો વર્ષો સુધી એના આધારે જ શાસન ચાલવાનું છે. એ આગમોની આપણાથી ઉપેક્ષા ન કરી શકાય. ભાવિ પેઢીની ઉપેક્ષા ન કરી શકાય.
જૈન શ્રાવક પોતાના સંતાનની ચિંતા કરે : ક્યાંય મારો પુત્ર દુર્ગતિમાં ધકેલાઈ ન જાય. પેલી વાત આપણે ત્યાં આવે છે ને ? કોઈ રીતે ધર્મક્રિયા નહિ કરતા પોતાના પુત્રને ધાર્મિક બનાવવા પેલા પિતાએ ઘરના બારશાખ પર ભગવાનની મૂર્તિ બેસાડી, બારણું નાનું કરાવ્યું.
ભલે એ પુત્ર મરીને માછલું બન્યો, પણ પછી ઠેકાણું પડ્યું ને? ત્યાંથી મરીને આઠમા દેવલોકે ગયો ને ?
શ્રાવક ચિંતા કરે તો આપણે આપણી ભાવિ પેઢીની ચિન્તા નહિ કરવાની ? આ બધી વાત હું કોમળતાથી કરું છું. ઠેકાણું પડશેને ? કે હજુ વધુ કડક ભાષાની જરૂર પડશે ? “નતિ વે ટેવ
૧૨૨
જ
ર
જ
સ
ક
લ
સ
ચ
જ
* * * * * કહે, કલાપૂર્ણસૂરિ-૩
જ
ર
સ
જ :
