Prachin Bharat Varsh Part 01

SR No.: 032483
Original Sutra Author: N/A
Author: Tribhuvandas Laherchand Shah
Publisher: Shashikant and Co
Publication Year: 1935
Total Pages: 524
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 16 MB

Page 233

સત્તાધીશ
૧૭૦
શ્રી પાર્શ્વનાથની૫૪ સુવર્ણ પ્રતિમા બનાવી૫૫ તેમાં પ્રતિષ્ઠિત કરી. આ સિવાય તેના જીવન વિશે કાઈ પણ હકીકત વાંચવામાં આવતી નથી, સિવાય કે તેના રાજ્યઅમલના અંત કેવા સ'જોગામાં આવ્યા હતા. આ પ્રસંગ એમ બન્યા હતા કે, એક સાંઢ તેને અતિપ્રિય હતા. અને રાજાની પ્રિય વસ્તુ એટલે તેના લાલનપાલન અને ઉછેરમાં શેની મણા રાખવામાં આવે? એકદા તે રૂષ્ટપુષ્ટ સાંઢ મૃત્યુ પામ્યો. જે ઉપરથી રાજાને સંસારની અસારતા તથા અસ્થિરતા સમજાઈ અને ચિત્ત વૈરાગ્યમય થતાં પોતે સ્વહસ્તે દીક્ષા લઇ ચાલી નીકળ્યા અને પ્રત્યેકબુદ્ધ થયા. ૧૬એટલે તેના આવી ગયા કહેવાય. આ બનાવ મુજબ ઇ. સ. પૂ. ૫૩૭ માં તેમજ તેના રાજ્યઅમલ
રાજ્યના અંત
મારી ગણુત્રી બન્યા છે સાધારણુ રીતે
નીપણે તે વિશે કહી શકાય તેમ નથી ) હા તે પ્રતિમાના દેખાવ ઉપરથી ક'ચનપુર નામ પાડી દેવાયુ‘ હાય એમ સભવિત છે. આ હકીકત માટે નીચેનુ લખાણ તથા ટીપણું (૫૪) સરખાવા તેમજ આગળના ટીપણ ન, ૬૫ અને ૬૭ જી.
( ૧૪ ) જૈનધર્મના છેલ્લા તીથ કર શ્રી મહાવીર હનુ તા સદેહે વર્તાતા હતા, તેમજ કેવળજ્ઞાન પણ તેમને ઉપન્યું ન હતુ... ( એટલે તેમને તીથ કર કહી ન શકાચ; માત્ર દ્રવ્ય તીર્થંકર અથવા ભાવી તી કરજ મ્હી શકાય ) જેથી સર્વે જૈનધર્મીએ શ્રી પાર્શ્વનાથના ૐ જ ભક્તો કહેવાય. માટે તેમની પૂજન-અર્ચાજ કરવી યોગ્ય ગણાય અને તે પ્રમાણે કરવાના હેતુ હતા. ( વિશેષ માટે આગળ જુએ. )
( ૧૫ ) જૈનધમ માં, તીર્થંકરની પ્રતિમા અનાવરાવી. પ્રતિષ્ઠા કરાવી હોય તેવા દૃષ્ટાંત આ પ્રથમમાં પ્રથમજ કહી શકાય. ( ઈ. સ. પૂ. ૫૫૫ ) ને કે શ્રી વિજયાન દસૂરિએ લખ્યુ છે કે, દેશના શ્રી ભદ્રેશ્વર તીમાં, સં. ૨૩ ( પાર્શ્વસત
માં
[ પ્રાચીન પ્રજાની દૃષ્ટિએ બહુ શાંતિમય અને કલ્યાણકારી નીવડ્યો હશે એમ અનુમાન કરાય છે.
કલિંગદેશના સમ્રાટ ખારવેલના પિતામહ, રાજા ક્ષેમરાજને કેટલાકના મતથી ચેદિવંશના ત્રીજા પુરૂષષ તરીકે ઓળખાતેના વંશ વિશેવાયા છે. એમ આપણે ઉપર અન્ય વિચારણા જણાવી ગયા છીએ, તેમજ મહારાજ મેધવાહનને તે વંશના મૂળ સ્થાપક તરીકે પણ સાબિત કરી ગયા છીએ. એટલે સાર એ થયો કે મેધવાહન, તે પ્રથમ પુરૂષ, વચ્ચેના કાઇ ખીજો પુરૂષ કે જેનુ નામ જણાયું નથી, અને ત્રીજો પુરૂષ તે રાજા ક્ષેમરાજ થયા. હવે મહામેધવાહનના . રાજ્યના અંત ઇ. સ. પૂ. ૫૩૭ માં ગણ્યા છે; અને ક્ષેમરાજના આદિકાળ ઈ. સ. પૂ. ૪૭ર ગણ્યા છે, એટલે ઇ. સ. પૂ. ૫૩૭ થી ૪૦૨ સુધીના ૬૫ વર્ષના
સ્થાપિત કરેલી ( એટલે ઈ. સ. પૂ. ૭૫૪ ) પ્રતિમા છે. પણ તે સંવત પાર્શ્વ સવતજ છે એમ સચેાઢપણે દર્શાવાયું નથીજ, ભાવનગરથી પ્રગટ થતા “ આનંદ ’ નામના માસિકના પ્રથમના એક એ અંકમાં આ હકીકત છે. ન ́ખર કે પૃષ્ટ ખરાખર ચાદ નથી.
( ૫૬ ) ભ. મા. 2. પૃ. ૧૦૫-૧૦૬. પ્રત્યેક્ષુદ્ધ-Self—made monk; કાઈ ગુરૂ પાસે દીક્ષા લીધી હાય નહીં તે પ્રત્યેક મુદ્દ ખીજી' એવા નિયમ છે કે પ્રત્યેકબુદ્ધ હમેશાં વળજ્ઞાન પામે છે; અને પછી મેાક્ષપદ પામે છે. આગળ સિંધુસાવિર : દેશના પ્રકરણમાં ોઇશું કે, તેના રાજ ઉદયન તે છેલ્લા રાજવી હતા, અને મેક્ષે ગયા હતા એટલે, કરક ુ મુનિનું મરણ મુનિ ઉદયનની પહેલાં થયુ હરો એમ ગણવું રહે છે.
કૈવલ્ય જ્ઞાન જેને પ્રાપ્ત થાય તેમને પ્રવૃત્તચક્ર ક્હી શકાય છે, તે માટેની હકીક્ત સારૂ, જી રાખ ખારવેલના વ્રત્તાંત હાથીગુફાના લેખની હકીકત,
( ૫૭ ) આ માટે જીએ શ્રેણિદ્ધરાજનું વૃત્તાંત.