________________
२८४
भिक्षु वाङ्मय खण्ड-१ ६. त्याग कीयां विण हंसा टालें, तो कर्म निरजरा थायो जी।
हिंसा टाल्यां सुभ जोग वरतें छ, तिहां पुन रा थाट बंधायो जी॥
७. इण दया सूं पाप कर्म रुक जावें, वले कर्म करें चकचूरो जी।
यां दोय गुणां में अनंत गुण आया, ते पाले छे विरला सूरो जी॥
८.
आहीज दया , महावरत पहिलों, तिणमें दया दया सर्व आइ जी। ते पूरी दया तो साधु जी पालें, बाकी दया रही नही काइ जी॥
९.
छ काय में हणे हणावें नाही, वले हणतां ने नही सरावें जी। इसरी दया निरंतर पाळे, त्यारे तुले बीजों कुण आवें जी॥
१०. आहीज दया चोखें चित पालें, ते केवलीया री छे गादी जी। ___ आहीज दया सभा में परूपें, तिणनें वीर कह्यों न्यायवादी जी॥
११. आहीज दया केवलीयां पाळी, मनपरया अवधिगिनांनी जी।
वले मतिगिनांनी में सुरतगिनांनी रे, आहीज दया मन मांनी जी॥
१२. आहीज दया लबद धारयां पाळी, आहीज पूर्वधर ग्यांनी जी।
संका हुवे तो निसंक सूं जोवों, सूतर में नही छे वात छांनी जी॥
१३. देस थकी दया श्रावक पाळे, तिणनें पिण साध बखाणे जी।
ते श्रावक हिंसा करें घर बेठा, पिण तिण माहे धर्म न जाणे जी॥
१४. प्रांण भूत जीव में सतव, त्यांरी घात न करणी लिगारो जी।
आ तीन काल ना तीथंकर नी वाणी, आचारंग चोथा धेन मझारो जी॥